Ja, de dezelfde bonen die door de chili sin carne gaan, daar kun je ook mee bakken. Ze worden ook wel peulvruchten genoemd, ondanks het jaar van de peulvrucht, heb ik het gevoel dat dat de peulvrucht niet echt veel extra populariteit bezorgd heeft. En dat terwijl je er zoveel mee kan, je kunt er dus zelfs mee bakken, hartig en zoet en vaak zelfs glutenvrij. Daarover gaat het boek bakken met bonen.
Bakken zonder gluten is een behoorlijke opgave. Zeker als je het nog nooit gedaan hebt en denkt “hoe moeilijk kan het zijn?” je laat gewoon wat gluten weg. Vervolgens stort alles in elkaar of het smaakt naar karton, in het ergste geval beide. Daarom is het fijn om kookboeken te hebben waar alles in staat. Bijvoorbeeld van het bekende blog Bakers and Fakers, Een blog vol mooie foto’s en… je raadt het al: glutenvrije recepten.
Het wil nog niet zo enorm vlotten met het koken met zeewier. Het enige waar de meeste mensen vooralsnog zeewier van kennen is de nori van sushi. Het merk Clearspring is daar slim op in gesprongen. Ze hebben nu een snack op zeewierbasis: seaveg crispies. Vierkante zeewier velletjes die verdacht veel aan nori doen denken in verschillende smaken. Ik probeerde ze uit.
Er komen nog steeds mensen bij die gluten uit hun dieet schrappen. Winkels springen daar handig op in door steeds meer bijzondere meelsoorten te verkopen. Sorghum bijvoorbeeld, of gierst of boekweit. Daar kan je zelf pasta van maken, maar ja hoe doe je dat eigenlijk? Als je een op een tarwemeel door glutenvrij meel gaat vervangen valt de hele boel waarschijnlijk totaal uit elkaar. In pasta 2.0 vind je recepten die wel werken.
Het is zo warm in mijn keuken, mijn oven mag van mij eigenlijk niet aan. Dat komt goed uit want ik heb een nieuwe blender dus ik vind het leuk om daar van alles in de gooien en te kijken wat er gebeurd. Zo heb ik na een lange periode ineens weer allerlei smoothies gedronken en heel veel ijslollies gemaakt. Die gaan er bij mij thuis snel doorheen met dit weer.
De zomer komt er weer aan en het is natuurlijk geen zomer zonder ijs, dat spreekt vanzelf. Er komen steeds meer bijzondere ijssoorten bij in de vriezer van de supermarkt. Eiwitrijk ijs bijvoorbeeld, geschikt voor mensen die op een bepaald dieet zijn. Ook aan veganisten wordt natuurlijk gedacht. Er is veganistisch ijs van Ben & Jerry’s, Luna & Larry, Grunschnabel en nu is er ook Perfect World ijs.
Een tijdje geleden stelde ik jullie voor aan gecondenseerde kokosmelk. Kokosmelk in een blikje die je alleen nog maar even hoefde te koken en voila: kokoskaramel! Heel lekker en heel makkelijk te maken. Veel veganisten waren er blij mee. Nou nu is het nog makkelijker geworden, want je kunt van hetzelfde merk nu ook karamelsaus in een potje krijgen.
Ik had ze laatst al zien hangen, de Tutu pops en ze lonkten naar mij. Ze zagen er zo cool uit, dat ik heel benieuwd was hoe ze smaken. Het uiterlijk van de lolly’s deed mij ook aan de snoepwinkel van Pappa Bubble denken, waar ik graag kom.
Dit is Hey Yum! biologische snoepjes, vrij van allerhande kunstmatige hulpstoffen uit Denemarken. Ze zijn verkrijgbaar in vier verschillende varianten waarvan ik dacht dat ze allemaal gelatine bevatte, maar bij nader inzien is een van de vier gelatinevrij! Love Spring, zoals ze dat zelf noemen, is geschikt voor veganisten en vegetariërs. Gelukkig maar, want die verpakking, die is zo schattig dat je hem gewoon niet kunt laten liggen.
Dit is een heel lekker ontbijtrecept. Het is waarschijnlijk net zo Chinees als de Chinese tomatensoep, oftewel helemaal aangepast aan de Westerse smaak, als het origineel ooit al Chinees was. Het is dan wel een koek, maar je hebt er geen ei voor nodig. Als het fipronilgebeuren je bang heeft gemaakt voor eieren, kun je dit met een gerust hart eten. Het is zelfs geschikt voor veganisten en ook nog glutenvrij.
Op een mooie zondag kreeg ik laatst een meter pindakaas aangereikt door twee Misters Kitchen. Een meter! Oftewel een koker met alle zeven nieuwe pindakaassmaken plus een potje jam en een supercool pindashirt. Een totempaal gemaakt van pindakaas dus, of een wandelstok die voor geen meter wandelt, maar wel altijd iets voor je heeft als je honger hebt. Anyway, ik nam een foto, brak de meter pindakaas in stukjes en vervolgde mijn weg door Amsterdam.
Laatste reacties