Een van de klachten die ik over de Nederlandse keuken – of de Hollandse pot zo je wil – hoor is het gebrek aan smaak. Hooguit een snufje nootmuskaat over de sperziebonen. De grap die vaak gemaakt wordt, is dat Nederland daarom andere landen gekolonialiseerd heeft, maar de kruiden en specerijen nooit heeft leren gebruiken. De vraag is natuurlijk of die perceptie klopt, maar die vraag ga ik vandaag niet beantwoorden. Vandaag recenseer ik de Specerijenbijbel van Paulami Joshi.

Wat zijn specerijen?

Een van de eerste vragen die moet worden beantwoord in een kookboek als Specerijenbijbel is: wat zijn specerijen? Ik heb uiteraard even een zoektocht ondernomen en werd geconfronteerd met een lappendenken aan meningen. De een heeft het over het deel van de plant, de ander de locatie, de andere vind het het verschil tussen een gedroogd product. Simpele vraag, ingewikkeld antwoord dus. Paulami Joshi zelf houdt het bij een gedroogd plantaardig product. Kruiden kunnen volgens haar ook onder specerijen vallen, als ze gedroogd zijn. Wat je definitie ook is, er is heel veel om uit te kiezen.

Koloniaal verleden

Het koloniale verleden van specerijen komt ook aan bod in de inleiding. Verschillende landen hebben flink huisgehouden in de wereld. Dat had uiteraard ook invloed op hun keukens. In de huidige specerijenhandel is helaas ook nog van alles mis met de werkomstandigheden. Er is ontbossing en er zijn problemen met de kwaliteitscontrole, om maar eens wat te noemen. Het kan dus geen kwaad om op zoek te gaan naar duurzame alternatieven. Zelf ben ik fan van The Good Spice, die naast eerlijk handelen ook een goede smaak als een van hun speerpunten hebben.

Paulami Joshi

Je kent Paulami misschien wel van haar kookboeken Vega India en De bijbel van de Indiase keuken. In de Specerijenbijbel gooit ze het over een andere boeg. Hier komt de Indiase keuken uiteraard wel aan bod, maar die heeft niet per se een hoofdrol. Specerijen worden ten slotte over de hele wereld gebruikt.

Recepten

De recepten zijn ingedeeld per specerij, op volgorde van het alfabet. Als je behoefte hebt aan de smaak van rozenknopjes of lavendel, dan blader je er zo naartoe en vind er een paar recepten mee. Dat kunnen recepten zijn van over de hele wereld. Van pumpkinspice latte tot lavendeljam, van sajoer lodeh tot mapo tofu. Als iets geen individuele specerij is, maar een mengsel van verschillende specerijen en kruiden krijg je daar ook een recept voor. Rond sinterklaas is de speculaaskruiden toch altijd uitverkocht, dus je kun je het mooi zelf maken.

Heel veel dingen zijn een specerij

Bij sommige opties ben ik verrast dat het wordt gezien als specerij, maar vind ik het ook weer niet onlogisch voelen. Cacao bijvoorbeeld, maar ook maanzaad, carobe of uienpoeder en zelfs zout! Maanzaad staat zelfs in een klein kruidenstrooiertje op de kruidenafdeling van Albert Heijn. Zelf bak ik er graag mee en dan is het een minuscule hoeveelheid. Toch is het in de supermarkt de enige plek waar je het kan vinden. Niet alle specerijen die in dit boek zijn opgenomen, kun je vinden bij je lokale supermarkt. Een toko of een Turkse supermarkt heeft vaak al wat meer opties en ook in andere (lees: grotere) hoeveelheden. Achterin de Specerijenbijbel vind je een lijst met verkoopadressen en ook online kun je van alles bestellen.

Verbreed je specerijen horizon, reis de wereld rond met specerijen

Er staan behoorlijk wat recepten met vlees en vis in, maar toch zou zeggen dat krap de helft vegetarisch is. Omdat er zoveel verschillende soorten specerijen worden gebruikt, in recepten uit van over de hele wereld nodigt het kookboek je uit om je horizon te verbreden. Er is op het gebied van Specerijen zoveel keus, allemaal van planten waarvan mensen ooit uit nieuwsgierigheid iets hebben geproefd, in hun eten hebben verwerkt en naar bleven terugkeren. Iets waar ik me over blijf verwonderen.

Specerijenbijbel
Paulami Joshi
Carrera culinair
€34,99