No meat required is het boek van Alicia Kennedy. Zij is denk ik de eerste persoon die ik vooral via een nieuwsbrief, in dit geval From the desk of Alicia Kennedy heb leren kennen. Toen ze haar boek aankondigde dachten veel mensen dat het een kookboek zou zijn, maar het is een boek over de culturele geschiedenis en de culinaire toekomst van plantaardig eten.
De basis plantaardig is de fundering van de veganistische keuken. Als je dit groene linnen boekje met chic goud op snee ter hand neemt, maak je kennis met producten zoals edelgist, kala namak en miso. Je krijgt een overzicht van allerlei kooktechnieken en recepten. Voor pasta bijvoorbeeld, maar ook friet en vanillesaus. Alles zonder dierlijke producten.
Van aardappel tot zeewier gaat over het geheim van lekker koken. Er staan recepten in het boek, maar ook veel kennis over ingrediënten en technieken. Want recepten kunnen zorgen voor een lekkere maaltijd op tafel, kennis van koken en ingrediënten is minstens zo belangrijk. Zo ben je uiteindelijk ook minder afhankelijk van een recept.
De groene smaakbijbel is de opvolger van de smaakbijbel van Niki Segnit. De smaakbijbel verscheen tien jaar geleden en sindsdien is er veel veranderd. Mensen zijn plantaardiger gaan eten en in de smaakbijbel ontbraken sommige ingrediënten. Hoog tijd dus voor een tweede deel van dit populaire boek waarin 500 plantaardige ingrediënten worden behandeld in 92 groepen en 800 combinaties worden besproken.
De nuchtere neef van wijn is een goede ondertitel van dit kookboek dat stelt dat thee net zo complex kan zijn als alcoholhoudende dranken, met als belangrijk verschil dat thee geen alcohol bevat. Thee mag dan wel geen alcohol bevatten het is een bijzondere drank die een nadere kennismaking zeker waard is.
Dineren in Rome wie wil dat nou niet? Alleen deze zin roept al gedachtes op aan vakantie, aan goed eten, Italië, de zon en citroenen. Ik dacht een boek te treffen over hoe het is om in Rome te leven maar het bleek ook een boek over (culinaire) geschiedenis te zijn, wat het niet per se sterker maakt.
De befaamde Zweedse jeugdheldin Pippi Langkous heeft haar eigen kookboek. Nou zeg ik eigenlijk jeugdheldin, maar ik denk dat ze niet alleen bij de jeugd populair is. Als je haar eenmaal leert kennen ben je eigenlijk voor altijd fan. In dit kookboek staan de recepten van Pippi Langkous, voor echte Langkousfans.
De kroniek van de kip is het verhaal over een plompe, maar pientere vogel. Het is een dier dat bijna in ieder kinderboekje over boerderijdieren staat en een dier dat veel wordt gegeten. Afhankelijk van waar je woont zie je ze misschien zelfs vaker dood en verpakt in de supermarkt dan in levende lijve. Hoog tijd dus om meer te leren over dit wonderlijke dier. Sally Coulthard vertelt je in dit boek allerlei dingen over de kip die je nog niet wist.
In proefles krijg je proefles van Joël Broekaert. Hij proeft veel voor zijn werk en legt graag uit wat je proeft en waar dat vandaan komt. Want kennis over wat je proeft en hoe het komt dat je wat proeft maakt je een betere eter. Iedereen moet drie keer per dag eten, dus dat geeft je drie momenten per dag om beter te proeven. Simpel toch?
De zure stad dat is Amsterdam. In zuur komt de geschiedenis van het Amsterdamse zuur compleet aan bod. Van families, inleggerijen, conservenfabrieken, veilingen, karren tot venters. Eten veelal Joodse geschiedenis. Het enige wat het boek niet bevat is recepten voor het zuur van destijds.
In Een tuin vol lekkers keren we terug naar de bewoners van Een huis vol lekkers aan de Granaatappelstraat nummer 10. Dit keer zijn ze buiten bezig in de tuin van het gebouw. Ze planten en oogsten ingrediënten voor de gerechten die ze klaar maken.
Laatste reacties