Goede timing deze blogpost over het kookboek Mezze. Zo vlak na mijn blogpost over de ingrediënten die echt bij het Midden-Oosten horen en waar je ze kunt vinden. Niets is treuriger dan ingrediënten die niet gebruikt worden en langzaam staan te verpieteren in de voorraadkast. Buiten dat is er niets leukers dan uit je culinaire comfortzone komen en iets proberen wat je nog niet eerder hebt geprobeerd.
Er is een tweede boek uit van Gill Meller. Gelukkig hoef ik zijn naam niet uit te spreken want ik weet nog steeds niet of ik nou Gill moet Djill moet zeggen. Zijn vorige boek Gather was voor mij een aangename verrassing, dus ik was heel benieuwd naar dit tweede boek, Time. De ondertitel is “een jaar en een dag in de keuken” in 120 recepten gaan we in dit boek door de dagen en de seizoenen.
Afgelopen donderdag was ik aanwezig bij de presentatie van het kookboek Comptoir Libanais Feest! De presentatie vond plaats in het recent geopende restaurant van Comptoir Libanais in Utrecht, waar ik eerder al lekker at. Om het feest compleet te maken was de oprichter van de keten en de schrijver van het kookboek Tony Kitous zelf ook aanwezig. Op het menu stonden dit keer allerlei gerechten uit het Comptoir Libanais Feest kookboek en yep: ook deze keer was het eten lekker!
Er komen nog steeds mensen bij die gluten uit hun dieet schrappen. Winkels springen daar handig op in door steeds meer bijzondere meelsoorten te verkopen. Sorghum bijvoorbeeld, of gierst of boekweit. Daar kan je zelf pasta van maken, maar ja hoe doe je dat eigenlijk? Als je een op een tarwemeel door glutenvrij meel gaat vervangen valt de hele boel waarschijnlijk totaal uit elkaar. In pasta 2.0 vind je recepten die wel werken.
Toen ik een tijdje geleden Ottolenghi Simpel aankondigde bij een groepje kookliefhebbers riep iemand meteen “oh nee he! die moet ik dan ook nog kopen!”. Dat is het effect wat Ottolenghi heeft op mensen. Ik denk dat ik het wel begrijp en dat ik het zelfs nog beter ben gaan begrijpen sinds ik 2 keer ontzettend lekker at bij zijn restaurant in Londen. Je wil een stukje daarvan mee naar huis nemen of in huis hebben.
Houd je innerlijke Minion tevreden met het bananenboek! Internationale bananendag heb ik gemist, maar dat is gelukkig geen reden om de gele vrucht links te laten liggen. Hoewel de mevrouw van de natuurwinkel mij altijd zegt dat het een kwestie van tijd is voor de banaan is uitgestorven, zijn ze nog steeds overal. Gelukkig maar want toen je bij een niet nader te noemen supermarkt voor fruit en groente knuffels kon sparen was Bert banaan niet voor niets de favoriet.
Zout vet zuur hitte. Het lijkt een willekeurige opsomming maar dat is het natuurlijk niet. Het zijn volgens Samin Nosrat 4 woorden die alles wat er over koken te weten valt samenvatten. Dit boek is een bijzonder basiskookboek waarin je deze vier elementen beter leert kennen. Als je genoeg weet kun je ze gebruiken om zelf aan de slag te gaan in de keuken. Ook zonder recept.
Vroeger keek ik op tv graag naar de Koosjere Hamvraag een programma van de Joodse Omroep over eten. Dat programma bestaat inmiddels niet meer, maar de presentator Jigal Krant wel. Hij schrijft wel leuke columns en recepten in het Nieuw Israëlisch Weekblad en dat is de enige reden dat ik dat wel eens lees. Nu is er ook een kookboek van zijn hand. Tel Aviv is de stad waar Jigal Krant zijn hart aan heeft verpand en door deze stad laat hij zich ook graag culinair inspireren.
Dit River Cafe 30 kookboek is ongetwijfeld een van de meest in het oog springende kookboeken van dit jaar. Niet alleen de vormgeving maar ook het feit dat de bladeren aan de zijkant fluoriserend roze zijn trekt zeker de aandacht. De recepten komen uit River Cafe, een van de bekendste restaurants in Londen, dat 30 jaar bestaat. Vandaar deze uitgave met bekende recepten en herziene klassiekers.
Het is net maart, maar ik zag Riejanne van Cook & Book het kookboek Zes Seizoenen op Instagram al tot favoriet van het jaar bestempelen. Ja ja sommige kookboeken hebben dat effect ook al gaan we nog bijna 10 maanden aan kookboeken tegemoet. Ik was dan ook heel erg nieuwsgierig geworden naar wat ik er van zou vinden.
Ineens waren ze overal: eenhoorns. In knuffelvorm, als sloffen, sleutelhangers, you name it. De trend zette zich voort in regenboogeten. Daarmee bedoel ik niet (alleen) groente en fruit in alle kleuren, maar ook taarten die alle kleuren van de regenboog hadden. Allerlei bekende gerechten werden en worden omgeturnd tot kleurrijk eenhoornvoedsel.
Laatste reacties