Vandaag review ik een veganistisch taartboek, met de niet al te ingewikkelde naam “Vegan Taart”. Prima geschikt voor mensen die net als ik op rawfoodgebied vooral een toetjes en taarten liefhebber zijn, want in dit kookboek staan 31 rawfood taart recepten. Zonder tarwemeel dus glutenvrij en zonder “suiker”, maar wel met zoetmiddelen als dadels en rijststroop.
Dit boek deed mijn Gothichart iets sneller kloppen. De hele sfeer maar ook het feit dat de zijkant van het boek, in vaktaal de spiegel, zwart is met een wit omgekeerd kruis erop. Het is jammer dat Australië zo ver weg is anders zou ik zo langs gaan bij het restaurant Smith & Daughters. Dit is het veganistische restaurant van Shannon Martinez en Mo Wyse in Melbourne. Gelukkig hebben we hier in Nederland nu wel hun boek Eat Vegan.
![IMG_8713[1]](https://i0.wp.com/lauriekoek.nl/wp-content/uploads/2017/06/IMG_87131.jpg?resize=1140%2C760 "Groente & Fruit lauriekoek.nl")
Groente en fruit. De vorige blogpost ging er nog even over, het liedje welteverstaan. Vandaag gaat het om echte groente en fruit. Dit kookboekje gaat over alles wat je op de markt kunt kopen en uit je moestuin kunt halen. De zomer is echt een tijd dat je veel keuze hebt. Het vakantiegevoel wordt nog eens versterkt doordat er voorin in allerlei talen staat vermeld hoe je naar de dichtstbijzijnde markt kunt vragen.
De mussen vallen van het dak terwijl ik deze blogpost schrijf, toch wil ik nog even zeggen dat ik deze zomer gewoon door blijf bloggen. Zo, dan hebben we die huishoudelijke mededeling weer gehad. Ik ga toch niet op vakantie dus er blijft meer tijd over om te bloggen. Hier is mijn recensie van Bowls of Goodness.
Een paar jaar geleden toen mijn blog nog in de kinderschoenen stond kreeg ik rond twee uur in de nacht een enorm enthousiaste comment binnen. Ik was uitstekend geschikt om Steinbeisser een veganistische culinaire happening in het Lloyd Hotel te recenseren! Na enige Googelen leek het mij inderdaad heel leuk, maar al snel kwam de aap uit de mouw. De rekening was bepaald niet goedkoop en ze hadden “geen budget” (oftewel ik moest alles zelf betalen). Dat ging dus niet door maar de naam van de kok ben ik wel blijven onthouden: Alexander Gershberg.
Mijn moeder had laatst een kookboekentip voor me: Slow van Georgina Hayden. Ik kende het boek niet en ik had ook niet eerder de moeite genomen om het bekijken. Georgina is net als bijvoorbeeld Anna Jones een van Jamie Olivers werknemers. Er staan dan ook een aanprijzingen van hem op de voorkant. En zoals altijd had mijn moeder gelijk, het is een leuk boek.
Fermenteren en inmaken staat nog steeds in de belangstelling. Het aantal mensen dat het daadwerkelijk doet is in mijn omgeving nog niet echt toegenomen. Veel mensen ervaren toch een beetje een drempel of denken dat ze een cursus moeten volgens om te beginnen, maar het aantal boeken dat over dit onderwerp verschijnt houdt aan. Een opvallend zwart boekje met augurk in de naam trok mijn aandacht en het bleek om het boek Pickled van Freddie Jansen te gaan.
Alles staat weer in de bloei, dus het is weer tijd voor boeken die over alles wat je volop uit je tuin kunt plukken en op kunt eten gaan. Het is ook het jaargetij waarin bijvoorbeeld het rode fruit weer in het seizoen gaat komen en het is ook het nieuwe boek van Marleen van Es (het vervolg van Eten uit de Volkstuin) uit is gekomen, getiteld: Oogst.
Afgelopen vrijdag was ik bij uitgeverij Loopvis om pagina’s uit boeken te scheuren. Wees niet ongerust, ik was er niet opzettelijk langsgegaan om de boel te vernielen en pagina’s uit boeken scheuren is wel het laatste wat ik zou doen, het voelt alsof je iets wat een geheel is weer incompleet maakt. In dit geval was het juist nodig, want er zaten incomplete pagina’s in om het Pindakaas kookboek goed te kunnen binden. Die moesten er nu uit.
Volgens Meera Sodha was haar tweede kookboek zoiets als het uitbrengen van een tweede album bij populaire artiesten: moeizaam. Toch mag het resultaat er zeker zijn. Ik zou zelfs durven zeggen dat ik dit boek, Puur India nog cooler vind dan Made in India en dat vond ik al een fijn boek. Het is helemaal gewijd aan groenten en toevallig ook nog eens compleet vegetarisch.
Als er een onderwerp mijn neus uitkomt is het eigenlijk wel E-nummers. Nee niet letterlijk, dat zou een beetje vreemd zijn, maar de hele discussie of eigenlijk het uitkramen en nagalmen van de ene claim na de ander vooral van goeroes die het Voedingscentrum de bron van al het kwaad vinden. Daar heb ik een beetje genoeg van. Maar toen kwam Rosanne Hertzberger met haar Ode aan de E-nummers. Ik heb het nog niet gelezen, maar de interviews die Rosanne geeft, bieden mij al ruim voldoende stof om tegenin te gaan.
Laatste reacties