Als je wel eens in de Haarlemmerstraat in Amsterdam komt ken je deze winkel waarschijnlijk wel. Petit Gâteau, een als je door de grote etalage ruit naar binnen kijkt zie je, afhankelijk van het moment van de dag, een rij kleurrijke taartjes staan. Of nog een paar taartjes die wachten op de laatste mensen. De Haarlemmerstraat is sowieso een prettige straat voor culi’s in dezelfde straat zit een van mijn favoriete kookboekenwinkels.
Yogi tea heeft nu ook ijsthee. Koude thee in een flesje in de smaken mate lemon, spearmint lemon, orange basil en hibiscus mint. De thee is biologisch, gezoet met een beetje agavesiroop en zonder prik. Ik kocht vier flesjes en probeerde ze uit.
Na het Perfect World ijs dacht ik dat ik even mijn bekomst had van ijsjes. Juist. Dacht ik, want wie kan er nou een ijsje weigeren? Het nieuwste op ijsgebied is dit Abbot Kinney’s Coco Frostick ijsje. Wat ik eigenlijk vooral kan omschrijven als een veganistische magnum. Een met pure chocolade omhuld ijsje met een kokosyoghurt vulling. Dit is geen verrassing, aangezien Abbot Kinney’s eerder al een kokosyoghurt op de markt heeft gebracht.
Net als Loesje van de posters ben ik voor vrijheid van meningsverandering. In het verleden heb ik best vaak nieuwe vleesvervangers uitgeprobeerd. Op dit moment is Vivera bezig met iets wat veel op biefstuk moet lijken en ik zie reacties op Facebook van allemaal mensen die niet kunnen wachten tot ze het kunnen proeven. Zelf ben ik mijn enthousiasme over vleesvervangers een beetje verloren. In deze blogpost onderzoek ik waarom.
Voor mijn blog review ik regelmatig thee, Betjeman & Barton stond al lang op mijn lijstje om uit te proberen. Mijn vreugde was dan ook groot doen ik twee zakjes zomerse thee in de brievenbus kreeg om uit te proberen. Het is warm bij mij thuis, de koelkast maakt al dagen zoveel geluid dat het lijkt alsof hij op gaat stijgen en de oven zet ik liever ook niet meer aan zo warm. Tijd voor ijsthee!
Rijst, heb ik daar ooit een review over geschreven? Volgens mij niet. Toch eet ik het regelmatig. Daar an sich hoef ik geen blogpost aan te wijden. Toch viel mij al een tijdje op dat ze bij vrijwel elke toko stapels Tilda rijst hebben liggen. Daarom was ik benieuwd of ik daar een reden voor kon vinden of dat het gewoon toeval was. In de supermarkten kun je wat kleinere zakken Tilda vinden en kleinere zakjes met kant-en-klare rijst. Ook die heb ik terwijl ik bezig was met deze blogpost uitgeprobeerd.
De zomer komt er weer aan en het is natuurlijk geen zomer zonder ijs, dat spreekt vanzelf. Er komen steeds meer bijzondere ijssoorten bij in de vriezer van de supermarkt. Eiwitrijk ijs bijvoorbeeld, geschikt voor mensen die op een bepaald dieet zijn. Ook aan veganisten wordt natuurlijk gedacht. Er is veganistisch ijs van Ben & Jerry’s, Luna & Larry, Grunschnabel en nu is er ook Perfect World ijs.
Wat was het mooi weer afgelopen weekend hè? Ik werd er een tijdje geleden door Instock op geattendeerd dat ze hun menu’s zo hebben aangepast dat ze veganisten nog beter van dienst kunnen zijn. Natuurlijk mocht ik komen proeven. Zo kon het dus dat ik afgelopen maandagavond op het Instock terras zat, in een prachtig groene omgeving, om van een veganistisch 4-gangen diner te genieten.
Afgelopen week bereikten mij twee vrolijkmakende nieuws berichten. De eerste was dat Brussel zogenaamde “single use” artikelen zoals rietjes en wattenstaafjes wil gaan verbieden. De andere is dat Albert Heijn wil stoppen met die gratis dunne plastic tasjes die op de groenten en fruit afdeling liggen. Beiden plannen kunnen mij eigenlijk niet snel genoeg doorgaan. Natuurlijk probeer ik zelf ook zo nu en dan wat nieuws uit in mijn streven om mijn steentje bij te dragen aan een leefbare planeet. Daarom bedacht ik dat ik er wel eens een blogpost aan kon wijden. Aan iedereen die nu denkt dat ik ga aankondigen 100% zero waste te gaan leven: sorry. Maar wat doe ik dan wel?
Vandaag voor mij een kleine Ecofabulous trip down memory lane en voor sommigen van jullie misschien ook wel! Dit was een van de eerste veganistische kookboeken die in mijn bezit kreeg (ik heb het nog steeds!). Het was zeker het eerste Nederlandse kookboek, want er waren 10 jaar geleden amper veganistische kookboeken. Soms vraag ik me af of als ik toen had geweten dat er nu regelmatig Nederlandse veganistische kookboeken verschijnen, of ik dat dan had geloofd. In 10 jaar kan een hoop veranderen.
Als ik op vakantie ga, heb ik altijd een flinke lijst met dingen die ik wil doen, zien, bezoeken en mee naar huis wil nemen. Toen ik vorig jaar in Londen was, had ik het knagende gevoel dat ik iets van mijn lijstje was vergeten. Dat was best een lang lijstje kan ik je verklappen en zoveel tijd in Londen had ik ook weer niet. En zo kon het zijn dat ik het zout dat ik van plan was mee te nemen niet meenam. Natuurlijk ging dat niet om een willekeurig pak keukenzout, maar om Halen Môn zout, uit Anglesey in Wales.
Laatste reacties