Stan Beaujan en Jody Franz runde ooit het restaurant Don’s in Tilburg.  De naam van het restaurant was ode aan de overleden vader van Jody. Zoals je misschien aan de verleden tijdsvorm kunt zien, is dat restaurant er niet meer maar de recepten van Don’s en meer leven voort in No halfway cooks.

Vibe en tribe

Het boek begint met een stukje familiegeschiedenis. Jody Franz heeft Indo roots en maken voorin het kookboek plaats om stil te staan bij het koloniale verleden van Nederland. Er zijn familie foto’s van toen en van nu en er is aandacht voor Don’s vibe en tribe; de sfeer die ik op de foto’s van Don zie zit ook in het boek. Zwart en wit, hier en daar letters die me aan de tags van graffitiartiesten doen denken, foto’s die net een pietsie feller belicht zijn en hier en daar een illustratie. Ik zou het omschrijven als een kruising tussen Eat Vegan en Chinese-ish.

Aziatisch geïnspireerd

De recepten zijn niet per se Indo, ze zijn breed Aziatisch geïnspireerd met veel herkenbare elementen, zoals chili-olie, een ingelegd eitje en gebakken tofu. Toch zit er vaak weer net een andere draai aan waardoor ik het wil gaan proberen. Bijvoorbeeld de mango-noedelsalade met ongezoete sojamelk in de dressing of vegan dan dan met gedroogde shiitake en tempeh. Uiteraard zul je voor sommige ingrediënten naar de Aziatische supermarkt moeten. Er is een introductie van alle ingrediënten voorin het boek. Net als wat extra informatie over smaakverhoudingen, saus en olie en rijst. Ook goed: de auteurs begrijpen dat kimchi niet altijd vega(n) is omdat er vaak vis(saus) inzit.

Veel vega(n)

Er staat best wat vegetarische en veganistische recepten in No halfway cooks. Ook wordt er aangegeven of een gerecht pittig of mild is en lactose- of glutenvrij. De recepten zijn opgeschreven dat het in stappen is opgedeeld. Veel mensen raken geïntimideerd door lange ingrediëntenlijst of veel tekst. Ze denken dat vaak dat het een ingewikkeld recept is, of dat het wel veel tijd zal kosten om het te maken, ook als dat helemaal niet zo is. Door het op te delen is duidelijk wat je maakt en wat je daar voor nodig hebt. Zo is het overzichtelijk en zijn er nooit lange lijsten met ingrediënten en instructies. Slim!

Recepten

De recepten zijn opgedeeld in noedelsoepen, noedel- en rijstkommen (bowls), bites, sides en zoetigheden en drankjes. Er staan heel veel lekkere dingen in zoals onigiri, bapao’s, dumplings, kimchi pannenkoekjes, kimchi friedrice, banh mi, rijstrolletjes en kokos-noedelsoep. Vlak trouwens ook de gerechten uit het hoofdstuk zoetigheden niet uit. Cheesecake met zwarte tahin, de internetklassieker mango sticky rice, pandan-marshmallow, ricebubblecookies, yuzu-kokosmakronen en… cendol! cendol es dawet). Het water loopt me al in de mond als ik er aan denk. Het is een perfecte mix van bruine suikersiroop, kokos en pandandruppels. Het is een Indonesisch dessert, of drankje, afhankelijk van aan wie je het vraagt.

Als je in een restaurant om een recept vraagt, wordt dat vaak een beetje raar gevonden. Je informeert toch naar een soort geheim waarmee iemand zijn geld verdient. Aan de andere kant is het ook een compliment, want iemand vind het zo lekker dat hij het thuis ook wil maken. Als een restaurant er niet meer is valt dat probleem min of meer weg. Sterker nog, misschien is het wel een manier om het restaurant te laten voortleven. Je bereikt er misschien wel meer mensen mee dan je ooit tegelijk in je restaurant zou kunnen bedienen en dat is een mooi idee.

No halfway cooks
Jody Franz, Stan Beaujan
Uitgeverij Good Cook
€29,95