Hier volgt een verslag van uw immer chocolade etende verslaggever. Dit keer probeerde ik Taza dark bark en de met chocolade omhulde noten van Taza. Dark Bark, ofwel donkere schors klinkt intrigerend. Wat het eigenlijk betekent, is dat de chocolade heel dun is en daarom bijzonder makkelijk weg eet. Het breekt ook in van die mooie grillige ongelijke schotsen, waardoor je meer voor jezelf kunt houden dan wanneer je de vakjes van een reep verdeelt.
Chocolade is mijn favoriete onderwerp! Er over praten is leuk maar het opeten is nog beter. Daarom was ik dus ook best blij toen ik een stapeltje Vivani chocolade in mijn handen kreeg gedrukt, in allerlei oude maar ook nieuwe smaken.
Het komt wel eens voor dat mensen denken dat mijn blog een winkel is en dat ze van alles bij mij kunnen bestellen, van taart tot (verzorgings)producten. Ik krijg zo nu en dan een mailtje met een (al dan niet enorme) order en soms willen mensen ook nog eens dat ik haast maak met het bezorgen ervan. Super grappig natuurlijk, want de producten die ik review eet ik gewoon zelf op. Daarna is het er niet meer. De Tony’s Chocolonely Limited Editions 2018 repen (en nee, die verkoop ik dus niet) waren ook bijzonder snel verdwenen, kan ik jullie verklappen.
Na het Perfect World ijs dacht ik dat ik even mijn bekomst had van ijsjes. Juist. Dacht ik, want wie kan er nou een ijsje weigeren? Het nieuwste op ijsgebied is dit Abbot Kinney’s Coco Frostick ijsje. Wat ik eigenlijk vooral kan omschrijven als een veganistische magnum. Een met pure chocolade omhuld ijsje met een kokosyoghurt vulling. Dit is geen verrassing, aangezien Abbot Kinney’s eerder al een kokosyoghurt op de markt heeft gebracht.
Waar ik vorige keer nog alle winkels af moest die Tony’s Chocolonely verkochten, kreeg ik nu ineens een envelop door de brievenbus met de limited editions van 2017! Drie nieuwe, tijdelijke smaken. Soms heel leuk om een food blogger te zijn. Het enige is dat je voordat je je erop stort nog wel even foto’s moet nemen en dat kan best lastig zijn, kan ik je verklappen.
De afgelopen dagen ben ik als gekke henkie alle winkels waar Tony’s Chocolonely repen mogelijkerwijs verkocht zouden kunnen worden, afgegaan op zoek naar Tony’s nieuwe chocolade repen op basis van “donkere melk”. Eindelijk heb ik ze te pakken en dan is het ook wel leuk om er een review aan te wijden.
Afgelopen Koningsdag heb ik overgeslagen. Ik verliet Nederland en vertrok naar Duitsland, naar Düsseldorf om precies te zijn. Er is een nieuwe trein verbinding tussen Arnhem en Duitsland en dit leek mij een uitstekend moment om die uit te proberen. In de vroege ochtend, nog voor er een spoortje oranje te zien was op straat, ging ik de grens over.
Is de glutenvrije hype al voorbij? Ik hoor mijn omgeving er eigenlijk niemand meer over, op een verloren detox hier en daar na. Het is mij nog steeds een compleet raadsel waarom mensen die geen klachten krijgen van het eten van gluten ze zouden moeten mijden. Het lijkt mij ook nogal een klap in het gezicht van mensen met coeliakie. Al heeft het ook zo zijn voordelen, want volgens mij zijn er nog nooit zoveel glutenvrije opties bijgekomen als afgelopen jaren.
In mijn e-mail inbox bevindt zich over het algemeen een bonte mix aan mailtjes. Mensen die hun hart willen luchten, een vraag hebben, of hopen dat ik hun website wil volschrijven. En soms zit er een supertof mailtje tussen, zo kreeg ik een paar weken geleden een bericht van Plamil, of ik een pakketje van hen wilde ontvangen? Ja dat wilde ik wel!
Geelwortel is je van het, vooral in thee. Ik heb al een aantal medebloggers gelezen die verklaren elke dag hun dag te beginnen met een groot glas geelwortelbrouwsel. Fascinerend vond ik het. Geelwortel associeerde ik met zelfgemaakte currypasta, kerriepoeder en nare vlekken in kleding die er nooit meer uit gaan. Tijd dus om de thee eens te proberen en te kijken wat voor associatie ik daarbij zou krijgen.
![IMG_6114[1]](https://i0.wp.com/lauriekoek.nl/wp-content/uploads/2015/08/IMG_61141-1024x683.jpg?resize=584%2C390)
Er komen steeds nieuwe granen en pseudogranen bij in Nederland. Dat komt goed uit, want ik probeer graag nieuwe dingen. Afgelopen tijd probeer ik teff uit, in verschillende vormen en nog wat andere interessante (pseudo)granen van het merk Green Age. Voor de mensen die zich bij mijn eerdere stukje over freekeh afvroegen of het ook biologisch kon: Lees vooral verder, want het antwoord is ja!
Laatste reacties