Het is in een keer duidelijk waar Proef de echte Libanese keuken. over gaat. Het is geschreven door Nehme Darwiche, die uit Beirut komt en Caroline Delbecque. Samen hebben ze restaurant Beiruti in Gent. De recepten zie ze serveren in hun restaurant en delen in dit boek hebben ze ontdekt op hun reizen door Libanon.

Melodie symfonie poëzie

Ik word om heel eerlijk te zijn wel een beetje melig van de introducties van de recepten. Een melodie, een symfonie, poëzie of een liefdesbrief, oh niet te vergeten de culinaire reis. Gefluister van liefde in een dekentje van courgette, dans van deegkussentjes in een knoflookomhelzing. Het geheime ingrediënt is natuurlijk altijd heel veel liefde. Het doet me denken aan van die semilollige menukaarten waarop iemand in enthousiasme uit de bocht gevlogen is. Clichés zijn niet voor niets cliché zullen we maar zeggen.

Recepten niet zo uitgebreid

De taligheid uit de inleidingen staat soms in schril contrast tot de taligheid in recepten, die zijn vaak opvallend kort en bondig wat betreft de instructies. Kook iets tot het gaar is punt. Dat roept soms wel vragen op: hoe kan je controleren dat iets gaar is als je het niet eerder hebt gemaakt? Waarom moet hummus 2 minuten in de mixer en geen 3 minuten? Er wordt weinig uitleg gegeven over het hoe en waarom. Waarschijnlijk hebben de auteurs het zelf al honderden keren bereidt en is het voor hen volkomen logisch. Het is dan de kunst het toch zo op te schrijven dat het voor iedereen van beginner tot gevorderden duidelijk is.

Alle Libanese klassiekers staan in Proef de echte Libanese keuken

De recepten kunnen worden onderverdeeld in warme en koude mezze, mana’eesh, hoofdgerechten en desserts. De mezze zijn de klassiekers uit de Midden-Oosterse keuken, zoals fattoush, hummus, tabouleh, muhammara en baba ganoush. Er zijn in dit kookboek niet veel nieuwe gerechten te ontdekken als je al een paar Midden-Oosterse kookboeken, of al een kookboek over de Libanese keuken hebt. Er staan trouwens niet bijzonder veel vegetarische opties in. Bij de mezze vind je her en der wat vlees, maar de hoofdgerechten bevatten vrijwel allemaal vlees, behalve Caroline aubergine; aubergine overgoten met tahin en granaatappelmelasse, waar ik niet heel erg van onder de indruk ben. Ik bedoel het is lekker, maar niet megavernieuwend. Ook heb ik geleerd dat er geen olijfolie door goede hummus gaat.

Ingrediënten soms moeilijk te vinden

Hier en daar gaat het kookboek er ook vanuit dat je ingrediënten als molokhia, ook wel juteblad genoemd heel makkelijk kunt krijgen. Ik heb het ooit in Amsterdam geprobeerd en het is me destijds niet gelukt. Ik maakte toen een recept uit Falastin en dat boek gaf toen een vervanger, namelijk okra en spinazie, maar dit kookboek geeft geen vervangende tips. Ook echte za’tar dat verwarrend genoeg de naam van een kruid op zich én een kruidenmengsel is, is moeilijk te vinden. Verder is de Midden-Oosterse keuken inmiddels wel zo ingeburgerd dat het meeste met al dan niet een beetje moeite wel te krijgen is.

Proef de echte Libanese keuken maakt zijn naam zeker waar. Alle gerechten die ik uit mijn hoofd zou opnoemen als ik Libanese gerechten zou moeten noemen staan er in. Is het vernieuwend? Nee, maar dat is ook niet waar het bij dit kookboek om gaat. Ik denk wel dat de recepten wat uitgebreider zouden kunnen zijn en weet ook dat er kookboeken zijn die ook over de Libanese keuken gaan die wat mij betreft net dat beetje meer wel bieden.

Proef de echte Libanese keuken
Nehme Darwiche en Caroline Debecque
Uitgeverij Lannoo
€29,99