Dit is Roberta’s cucina povera oftewel Roberta’s armeluiskeuken, of zoals ze het zelf verwoord: koken met wat je niet hebt. Van de nood een deugd maken, dat werk. Het klinkt misschien een beetje saai en degelijk maar dat is het helemaal niet.
Ik heb iets gemist afgelopen Culi perslunch. Althans dat hoorde ik achteraf calamari fritti op basis van konings oesterzwam om precies te zijn. Ik heb van horen zeggen dat die echt verrukkelijk waren. Ik geloof het meteen, want ik heb best wat vegan paddenstoelen hapjes gegeten die heerlijk waren. Het is moeilijk om iedereen te spreken en alles te proeven en ik kreeg dit kookboek mee. Waarin het recept staat. Eind goed al goed.
De Zilveren Lepel classic lijkt op de rode uitgave van de Zilveren Lepel. Ik dacht eerst ook dat ze een fancy nieuwe uitgave hadden voor mensen die geen rood kookboek in de keuken wilden, maar dat bleek ik helemaal verkeerd te hebben. In de Zilveren Lepel classic zijn 170 van de bekendste, beroemdste en lekkerste recepten bijeengebracht. De klassiekers uit de Italiaanse kookboekklassieker.
Rustichella d’Abruzzo de merknaam van deze pasta klinkt al als een gedicht. Als foodblogger houd ik altijd mijn oren en ogen open. Dus als iemand begint over het ultieme pastamerk dan onthoud ik de merk naam en dan moet ik dat uit proberen. Ook als dat even zoeken is.
Basta sia buono is een Toscaans gezegde. Het betekent: “als het maar lekker is!”Lekker is nou eenmaal belangrijk. Ook buiten Italië trouwens. In deze prachtig geïllustreerde verpakkingen zitten allerlei soorten veganistische koekjes.
Laatste reacties