Tafel voor één is een kookboek over koken voor jezelf. Dit is denk ik het eerste kookboek in de tien jaar dat ik kookboeken bespreek dat ik een boek over koken voor alleen jezelf tref. Er zijn er niet erg veel van, terwijl er genoeg mensen zijn die alleen wonen en dus heel waarschijnlijk alleen koken en eten. Kookboeken met recepten voor vier personen zijn toch nog steeds de norm. Hoewel ik ook steeds meer recepten voor 2 personen zie opduiken.

Alleen versus samen

Zelfs in mijn persoonlijke kookboeken collectie heb ik niet veel kookboeken over koken voor jezelf. Ik heb er twee en die zijn allebei behoorlijk oud. De ene is One is fun van kookboekschrijficoon Delia Smith uit 1985 en de andere is nog ouder, Cooking alone van Kathleen Le Riche uit 1950. Er zijn niet veel moderne titels verkrijgbaar. Het is natuurlijk gissen naar waarom dat zo is maar ik denk dat zeker meespeelt dat “alleen” minder aanspreekt dan kookboeken met grote groepen mensen aan een rijk gedekte tafel. Buiten dat speelt ook aspiratie mee, kookboeken zijn ook om bij weg te dromen, het kan best zijn dat je alleen bent maar misschien droom je toch van zo’n groot gezelschap.

Zelf koken is lekkerder

Voordat ik de recensie van dit kookboek schreef ging mijn vriend een maand op vakantie en dat betekent alleen koken en eten. Ik herkende dan ook meteen de motivatiedrempel die in het kookboek besproken wordt. Als er niemand is, kun je heel makkelijk eten bestellen of iets kant-en-klaars opwarmen. Toch geeft dat vaak een meh-gevoel. Koken is dan toch beter en vooral ook lekkerder. Dus dat heb ik het grootste gedeelte van de maand ook gedaan.

Nathalie Le Blanc

Nathalie Le Blanc noemt zichzelf in haar voorwoord geen chef, maar iemand die graag eet en kookt. Ze houdt niet van koken voor twee dagen. In dit kookboek deelt ze haar eigen recepten, het is een soort van zelfportret in recepten. Ze houdt van vis, doet haar best om voldoende groenten te eten en is niet dol op gekookte aardappelen. Alle recepten zijn voor een persoon behalve die in het hoofdstuk Volk. Ze raadt je van harte aan een potje miso te kopen (goed plan!) en vertelt dat je desgewenst vlees door een vega vervanger kunt vervangen.

Tafel voor een de recepten

De recepten zijn niet heel exact. Sommige recepten zijn echt recepten met hoeveelheden, andere zijn meer combinaties of suggesties. Bij vrijwel alle recepten staat een vrolijke kleurrijke foto van het eindresultaat. Sommige recepten zijn luxueus zoals de recepten voor een feestje voor een, andere zijn meer van het kaliber rijk belegde toast. Het hoofdstuk leve de diepvries geeft veel tips om het beste van je diepvries te maken. Wat extra handig is als je alleen bent en wat overhoudt, of slim wilt koken en je op andere dagen sneller kan eten. Ook handig is het hoofdstuk altijd teveel van. Als je alleen woont houd je vaker iets over, in dit hoofdstuk vind je manieren waarop je een eventueel overschot kunt verwerken.

Niet heel veel vega

De ingrediënten zijn over het algemeen te vinden bij in supermarkt, al is een Turkse supermarkt of toko handig voor ingrediënten als miso en sumak.  Nathalie Le Blanc zegt dat ze teveel geld aan eten uitgeeft. Op foto’s herken ik ingrediënten als tomasu sojasaus en olijfolie van mijn favoriete merk. Als vegetariër vind ik het aantal vegetarische recepten in Tafel voor een niet bijzonder groot. Zelfs als ik hier en daar iets zou vervangen voor een vega variant, sommige recepten zijn gewoon klaargemaakt vlees of vis op zich. Maar goed voorin het kookboek vertelt Nathalie Le Blanc ook al dat ze van vis houdt, dus ik was gewaarschuwd.

Al met al vind ik Tafel voor één een goed kookboek voor de alleen kokende mens. Het boek motiveert je te koken en voor jezelf te zorgen op een manier die bij jou past. Als je alleen bent kun je koken zoals jij dat wil. Daar is niet per se iets eenzaams of treurigs aan. Het houdt goed rekening met het feit dat je misschien wat van bepaalde ingrediënten over hebt en veroordeeld je niet als je een shortcut gebruikt.

Tafel voor één
Nathalie Le Blanc
Uitgeverij Pelckmans
€27