Daar is ie dan hoor, het eerste boek op dit blog wat zich gewoon “suiker” noemt. Of, nou ja in het Arabisch dus dan wordt het Suqar met een q, maar dat verschil is zo klein de je net zo goed gewoon suiker kunt zeggen. Het is een boek met desserts en andere zoetigheden uit het Midden-Oosten dus die naam past prima zou ik zeggen. Grappig genoeg is het zelfs de boektitel die Yotam Ottolenghi overwoog voor zijn kookboek. Hoewel dat uiteindelijk Sweet werd, wat nog steeds hint naar suiker.

Midden-Oosterse kookboeken

Midden-Oosterse kookboeken zijn terug van eigenlijk helemaal niet weggeweest. Dit jaar won TLV het gouden kookboek en Yotam staat op 1 in de lezers top 18 van 2018 met Simpel. Selma Hage kwam met haar boek Mezze en het nieuwste kookboek van Comptoir Libanais kwam uit. Mij hoor je niet klagen want het zijn stuk voor stuk ontzettend prettige kookboeken, daar lust ik er wel nog meer van.

Greg en Lucy Malouf, bekend van Vegarabia

Mocht je je trouwens afvragen waar je Greg en Lucy Malouf ook alweer van kent, dat is van Vegarabia, het opvallende grijze kookboek, geel op snee vol vegetarische gerechten. In dat boek stonden naast hartige gerechten al diverse nagerechten en zoetigheden. Dit boek borduurt daar op voort. Het is trouwens wel goed om te zeggen dat Vegarabia al gelatine werd gebruikt. Niet echt heel vegetarisch, want van botten gemaakt. In Suqar komt soms ook gelatine voorbij. Al wordt Suqar dan weer niet als vegetarisch gepresenteerd.

Suqar zoet

In Suqar speelt fruit een grote rol. Het is het nagerecht in het Midden-Oosten, wat niet echt een “toetjes” traditie kent. In Suqar is er een hoofdstuk aan gewijd, maar ook in de andere hoofdstukken komt fruit in heel veel recepten terug. Citrusfruit, zoals (bloed)sinaasappel en citroen, abrikozen, maar ook appel komt regelmatig voorbij en natuurlijk ontbreken ook de dadels niet. Hier en daar vind je naast veel fruit ook smaken zoals rozen(water) en oranjebloesem. Dat zijn smaken waar je wellicht even aan moet wennen, maar waar je al snel naar terug gaat verlangen, is mijn ervaring.

Suqar versus Sweet

Ik denk dat de vergelijking tussen Suqar en Sweet niet ver weg is. Ik maakte hem al in de intro en voor sommige mensen is Ottolenghi wel de maat der dingen. Hoewel er zeker overeenkomsten zijn, zoals ingrediënten, het onderwerp en het gebied van inspiratie, zijn het wel degelijk twee verschillende kookboeken. Bij Ottolenghi heb ik het gevoel dat het net wat minder Midden-Oosters is, wat breder. Bij Suqar is alles wat meer doordrenkt door het Midden-Oosten dankzij Greg Malouf, met hier en daar een typisch Engelse toets, zoals bakewell, posset en “pudding” danzij Lucy Malouf. Als ik voor een van de twee zou moeten kiezen zou ik dan moeilijk kiezen vinden, het is maar net waar je voorkeur naar uit gaat.

Kleurrijk

De vormgeving van het kookboek is net al bij Vegarabia weer heel bijzonder, kleurrijk met bij elk hoofdstuk een introductie met illustratie. Bij ieder recept staat en foto van het eindresultaat of van het maakproces. Er staat ingewikkelde projecten in het boek, zoals het maken van toffee maar ook simpelere zoals het zelf maken van fruitleer, of een perzik galette. Mij persoonlijk klinken de chocolate chip cookies met tahin mij als muziek in de oren. Hoewel er gebruikt wordt gemaakt van gelatine hier en daar is erg heel veel geschikt voor vegetariërs.

Met Suqar kunnen we dit kookboeken jaar in stijl afsluiten namelijk met een vrolijk makend fruitig dessert.

Suqar
Greg & Lucy Malouf 
Uitgeverij Good Cook
€29,95