Boekrecensie: Vegan gastronomie
Vegan gastronomie is volgens de aanprijzing op de voorkant het ultieme handboek. Toe maar! Eens in de zoveel tijd komt er een veganistisch kookboek uit op hoog niveau. Yerba bijvoorbeeld, of recenter het kookboek van de chef van De nieuwe winkel, waar een hoop inspiratie te vinden was, maar waarvan de recepten in praktijk voor de enthousiaste thuischef niet echt maakbaar bleken. Wat dat betreft kan ik alvast kort zijn in Vegan gastronomie staan wel degelijk maakbare recepten.
Naturally vegan is de titel van het kookboek van Julius Fiedler alias Hermann. Onder die laaste naam gaf hij tijdens corona online broodbaklessen. Dit pseudoniem komt inderdaad van de vriendschapscake basis die nog steeds de ronde doet. Julius begon als filmmaker, maar vond een baan bij Jamie Oliver. Eerst als productiemedewerker daarna als foodstylist. Hij schakelde over op een plantaardig dieet en voelde zich niet echt thuis bij de moderne manier van vegan koken. Hij ging op zoek naar alternatieven en vond de recepten waarvan er nu een verzameling in dit kookboek staan. 
Het nieuwe bakken is de in het Nederlands vertaalde versie van A new way to bake. Iets minder vrij vertaald ook wel een nieuwe manier van bakken, wat volgens mij de lading beter dekt. Wat maakt de manier in dit bakboek ‘nieuw’? Het is een geheel veganistisch bakboek. Dat is op zich niet nieuw, maar binnen het veganistisch bakken vindt wel nog steeds vooruitgang plaats. Op het gebied van smaak, maar ook op het gebied van technieken en ingrediënten en in die zin vind ik Philips Khoury’s boek zeker vernieuwend.
Plant is een prachtig kookboek. Een dik kookboek met een prettige canvas kaft dat op een bijzonder manier openvalt als je de cover openslaat. Het is het kookboek van Emile van der Staak van restaurant De Nieuwe Winkel in Nijmegen: een sterrenzaak én volledig veganistisch, of botanisch, zoals op de cover staat. In dit kookboek vind je niet alleen recepten uit het restaurant, maar ook de filosofie achter de nieuwe winkel.
Laatst kreeg ik post uit Amerika, een spannende envelop met een lel van een douane declaratie erop en daarin dit boekje: Bangin’ beans. Ja, ook in Amerika zijn er mensen bezig met het thema peulvruchten. Zoals ik laatst al zei, peulvruchten zijn aan een opmars bezig. Iets wat ik van harte toejuich. 
Het gerecht plantaardig is de opvolger van De basis plantaardig. De boekjes lijken van buiten heel erg op elkaar, met dezelfde groene canvas cover en gouden details, rood leeslint, zelfde grootte ze zijn duidelijk een serie. Waar De basis plantaardig begon met De basisrecepten als sauzen en bouillon, gaat Het gerecht plantaardig verder met plantaardige, ofwel veganistische gerechten. Zelfde onderwerp met een nog iets diepere duik in de materie. 
Heilig boontje, een goede titel voor een kookboek over bonen of eigenlijk peulvruchten. Het lijkt erop dat peulvruchten nu eindelijk hun moment in de schijnwerpers krijgen. Waar we eerst nog gered zouden worden door net echt lijkende stukjes vlees uit een state of the art laboratorium, lijken we dat nu alweer vergeten. De nieuwste trend zou nu zijn dat 
A very vegan christmas, hoor je dat in de verte? Dat zijn kerstklokjes. Ze beginnen vanaf eind augustus in de verte al heel zachtjes te tingelen, want als er op culinair gebied een hoogtepunt is, dan is het wel kerstmis, daar wordt lang naartoe gewerkt. Waar mensen vroeger zich wanhopig afvroegen wat ze met dat ene vegetarische familielid aan moesten, is het tegenwoordig soms juist andersom. Mensen vinden het juist leuk om het hele kerstdiner veganistisch te maken. Dit kookboek komt daarbij goed van pas. 
Paddenstoelen is de eenvoudige titel van dit kookboek. Het dekt uitstekend de lading, want het gaat over koken met paddenstoelen. Op een of andere manier had ik gedacht dat ik op mijn blog veel meer kookboeken zou hebben over dit onderwerp. Toch is dat niet zo. Ik heb in al die jaren maar 
Budget vegan een veganistische kookboekenserie waar dit het derde boek van is. Waar het in de eerdere delen ging over 
Patisserie Coucou is vernoemd naar de oma van Enzo Pérès-Labourdette, die haar kleinkinderen altijd met “Coucou mes cheris!” begroette als ze na een lange reis bij haar waren aangekomen. Zij leerde bakken van Mamie Raymonde, Enzo’s overgrootmoeder die graag recepten verzamelde. Ook aan de andere kant had hij een grootmoeder die van bakken hield. Later als jongvolwassene miste hij de baksels die hij vroeger at leerde hij bakken. Fast forward en nu is er een plantaardige variant van ieder recept, met de ingrediënten van nu. 
Laatste reacties