In La vita è dolce staan Italiaanse zoetigheden centraal. Het boek is weliswaar geschreven in een Sardinische keuken, maar is het is eerder op de Italiaanse keuken geïnspireerd, dan een overzicht van allerlei traditionele recepten. Niet dat dat uitmaakt, La vita è dolce is een heerlijk zoet, zonnig boek.

Dit kookboek is geschreven tijdens de coronacrisis door Letitia Clark. In haar voorwoord vertelt ze dat de dolci, of zoetigheden van de Italiaanse keuken internationaal vaak over het hoofd worden gezien, terwijl er een enorm aanbod groot is. Elke regio heeft zijn eigen specialiteit. Deze recepten zijn niet uit de tijd van de cucina poveram maar juist uit de tijd dat suiker naar Italië kwam, geïntroduceerd door de Arabieren. Rijk gedecoreerd en soms ook best zwaar.

Iedereen kan iets lekkers bakken

Letitia Clarks liefde voor zoet begon met haar grootmoeder die dol was op alles wat zoet was. Ze had ook blik vol koekjes voor noodgevallen. In haar voorwoord valt te lezen dat bakken soms als moeilijke tak van het koken wordt gepresenteerd en dat dat niet waar is. Ze is er van overtuigd dat iedereen iets lekkers kan bakken. Ze vertelt ook meer over de verschillende invloeden die Italiaanse zoetigheden vandaag de dag hebben gemaakt tot wat ze zijn, dat suiker in Italië nog niet zo is gedemoniseerd en het typische Italiaanse passegiata: in de avond slenteren met een ijsje.

Zin in vakantie

Het boek helemaal uitgevoerd in een bepaalde mix van pastelkleuren met dito illustraties. De foto’s in het kookboek zijn zonnig en geven mij zin om direct naar Italië op vakantie te gaan. In het boek vind je recepten voor koekjes, krokante taarten, cake-achtige taarten, lepeldesserts en na het verhaal over slenteren met een ijsje uiteraard: gelato. Elk recept heeft een inleiding en tussendoor vind je verschillende verhalen over de Italiaanse keuken. Waaronder een waarschuwing: pas op als je puffo ziet bij een ijssalon (puffo betekent smurf in het Italiaans).

In het boek staan veel recepten die je als typisch Italiaans zou kunnen kennen. Poletacake, panna cotta, tiramisu, amaretti, cantucci, cannaloni, ze staan er allemaal in. Er is ook nog genoeg te ontdekken, zo is er campari spritz-geleipudding, citroentulband met amandel, ricotta en olijfolie, cheesecake met geroosterde amandel en abrikoos en een broodje ijs. Van dat laatste vind ik dat iedereen dat eens zou moeten proberen. Lees waarom in mijn blogpost over ijs.

Minder geschikt voor veganisten

De ingrediënten voor de meeste recepten kun je gewoon in iedere winkel kopen. Achterin het boek vind je een verklarende ingrediëntenlijst om je op weg te helpen. De meeste recepten zijn geschikt voor vegetariërs, op een enkel recept met gelatine na. Voor veganisten is er niet heel veel te vinden in dit boek. Hoewel Letitia Clarke zegt dat je de recepten uit het gelato hoofdstuk ook zonder ijsmachine kan maken en ik weet dat dat kan. Zou ik toch zeggen dat het wel heel handig is om er wel een te hebben. Dat scheelt namelijk veel werk.

Bij La vita è dolce klopt alles de kleuren de foto’s de recepten. Het is een fijn boek waarin de hand van diegene die het geschreven zichtbaar is in de recepten maar ook zeker traditie meespeelt. Het werpt ook een andere blik op Italië dan de meeste kookboeken over dit land. Aanbevolen aan bakliefhebbers en mensen die de Italiaanse keuken een warm hart toedragen.

La vita è dolce
Letitia Clark
Uitgeverij Becht
€29,99