Mijn jaarlijkse kookboeken topzoveel is inmiddels echt een traditie geworden. Elk jaar vind ik het weer leuk om te zien wat mensen het meest bekeken op mijn blog qua kookboeken. Ook vind ik het leuk om zelf na te gaan wat de trends waren dat jaar, of ik kan inschatten wat het jaar daarop populair gaat zijn. Dit is tevens een mooi moment om te reflecteren op wat ik geleerd heb van de kookboeken van dat jaar. Ik besloot om speciaal voor dit jaar daar ook maar eens een stukje aan te wijden.

Dit is niet een puntgewijze opsomming waarin ik echt ieder kookboek bespreek. Die besprekingen zijn de blogposts immers zelf al en ik ga die hier niet herhalen. Het zijn gewoon een paar inhoudelijke punten van een paar van de kookboeken die er voor mij uitspringen. Niet omdat ik van de andere kookboeken niets geleerd heb, maar ik wil niet dat je aan het einde van de blogposts in slaapt bent gevallen.

Basisboek Korea

Van Basisboek Korea heb ik geleerd dat ik een hele hoge geroosterde sesamolie tolerantie heb. Terwijl anderen het veel te “geroosterd” vinden smaken vind ik het lekker.

River cafe

River Cafe 30 leerde mij dat fluoriderend roze een uitstekende kleur is voor een kookboek. Ook leerde ik dat je tomatensaus, gewoon gemaakt van tomaat uit blik, kunt koken tot de olie er bovenop komt drijven en dat je dan iets krijgt wat onvoorstelbaar krachtig is.

Daarnaast komt in dit boek ook het begrip chocolate nemisis voor. Dit klinkt als iets om bij een Agatha Christie boek te lezen. Het zit tussen een chocoladesoufflé en een chocolademousse in, maar dan in de vorm van een taart. De Guardian wijdde er eerder al dit artikel van Felicity Cloake aan, waarin alle aspecten van het recept worden besproken.

TLV

In Jigal Krant’s kookboek TLV staat voor mij tot nu toe het allerlekkerste hummusrecept. Dat zegt best iets wat ik heb een heleboel recepten bereid zowel in mijn tijd als blogger, als daarbuiten. Ook leerde ik van Jigal dat je voor de lekkerste tahini naar Buitenveldert moet. Waar ik kennismaakte met een ontzettend leuke winkel waar ik graag nog eens naar terug ga.

Zout, Vet, Zuur, Hitte

Van Zout, Vet, Zuur, Hitte heb ik veel geleerd, genoeg om 8 blogposts over te schrijven denk ik zo maar de belangrijkste zijn: Wees niet bang voor zout, het houdt groene groente groen en ook knapperig. Het maakt of breekt echt een heel gerecht. Zuur, daarentegen is een balansmaker, de rol van zuur is niet om je hele mond te laten samentrekken, het is om de balans gebalanceerd te houden.

En het heeft geen zin om overdreven zuinig te zijn met lekkere olijfolie, olijfolie wordt onherroepelijk een keer ranzig en het is echt zonde als het voor die tijd niet op is. Als je een smeuïge cake wil is olijfolie misschien wel een betere keuze dan boter.

Nieuwe Forest Feast kookboek

Van het Nieuwe Forest Feast kookboek heb ik misschien wel iets controversieels geleerd: als je haast heb, koop dan een ingrediënt kant-en-klaar en schaam je er niet voor. Geef er je eigen draai aan en het komt goed.

Time

In Time van Gill Meller stonden in ieder geval voor mij twee nieuwtjes. Ik dacht dat eiwit is muesli geen functie had ,maar dat heeft het wel degelijk, het blijft veel langer knapperig en het vormt meer een geheel. En ik houd meer van meer van marmelade dan ik zelf dacht. Beertje Paddington had gelijk, de broodjes van Gill waren bij mij dus een hit.

Simpel

Simpel van Ottolenghi bevestigde eigenlijk wat ik al dacht te weten: je hebt helemaal niet veel ingrediënten nodig om iets echt Ottolenghi te laten zijn. En rozenharissa (van het merk Belazu) is verschrikkelijk lekker. Tot nu toe maakte ik er een aubergine stoofpotje uit De Groene Bakplaat mee en worteltjes uit Simpel. Beide waren echt binnen een mum van tijd op. In het geval van de wortels kwam mijn vriend onverwacht laat terug uit zijn werk, om de hond uit de pot te vinden. Ik vond de wortels zo lekker dan ik er in een avondmaaltijd 800 gram (!) van op at.

De Groene Bakplaat

Dit is sowieso een erg fijn boek. Maar mede door De Groene Bakplaat heb ik moeite gedaan om een zelfde witte emaille braadslee te vinden als op de voorkant. Uiteindelijk vond ik die in Engeland, waar je volgens mij sowieso meer emaille vind dan in Nederland, van Falcon. Ik heb het idee dat eten op zo’n witte achtergrond er sowieso veel aantrekkelijker uitziet. Het oog wil tenslotte ook wat.

Veggie in 30 minuten

Veggie in 30 minuten heeft me de okonomiyaki leren waarderen. Ik at er een week lang zo ongeveer elke dag een, tot ik geen kool meer kon zien. Ik begrijp niet hoe ik ooit zonder heb gekund, of waarom het zo lang geduurd heeft voor ik er zelf een probeerde te maken.

Dankzij dit boek weet ik nu ook dat miso in vrijwel elk gerecht kan. Nou, was ik daar op zich al wel van overtuigd na de tomatensoep van Anna Jones waarin heel veel miso gaat, naar nu ben ik extra gesterkt in deze overtuiging. Miso is cool.

Vegetarisch het jaar door

Dankzij vegetarisch het jaar door van Anna Jones maakte ik dit jaar mijn eerste summer pudding en ik ben er van overtuigd dat dit niet de laatste summer pudding zal zijn. Het is helemaal niet moeilijk en erg lekker, vooral zoals zij het doet met sinaasappel en drupje rozenwater.

De Kunst van het Simpel Koken

Dit boek van Alice Waters laat zien dat eenvoud ook heel mooi kan zijn. Gewoon kweeperen in de oven doen met smaakmakers naar keuze en klaar ben je. Van Alice Waters leerde ik ook dat je soms beter water dan bouillon kunt gebruiken, omdat sommige smaken zo puur zijn dat je ze nergens mee moet mengen om ze zo puur te houden.  Overigens denkt zij hetzelfde over tomaten in blik als Jamie Oliver. Koop altijd de hele niet die in stukjes, want dat is de pulp die overblijft als alle goede tomaten eruit zijn gevist. Als je stukjes nodig hebt knijp je ze stuk met je handen boven te pan. Zelf koop ik graag cerise of daterini tomaatjes van Mutti. Zo heb je toch kleine stukjes tomaat maar nog herkenbare tomaatjes en geen zielige pulp.

Noma’s handboek voor fermenteren

In Noma’s handboek voor fermenteren staat zoveel om te fermenteren, je kunt echt veel meer fermenteren dan je denkt. Kombucha-ijskoffie? Ik ga het maken. Dankzij dit handboek weet ik nu ook dat ik een refractometer ga lenen om het suikergehalte van mijn kombucha in de toekomst te controleren. Vooral als het warm wordt, fermenteert het snel veel te ver. Dat wil ik niet en ik wist niet dat er een manier was om dat te meten.

Bij fermenteren is er altijd een hele wereld te ontdekken. Met een plank vol boeken heb ik het idee dat ik nog steeds niet alles weet en dat is helemaal niet erg vind ik.

Suqar

Van Suqar leerde ik dat chocolate chip cookies superlekker, zo niet niet lekkerder dan ooit zijn als je er tahin doorheen doet.

Snel en Simpel

Ik dacht echt dat ik het even helemaal gehad had met linzensoep maar toen ik de soep uit Snel en Simpel maakte, bleek het toch wel weer mee te vallen. Het handige van deze soep is dat ik de ingrediënten meestal wel in huis heb. Ik gebruik altijd kerrie madras in plaats van gewone kerrie, de smaak daarvan vind ik veel lekkerder. Je vindt het bij de toko en sommige supermarkten.

Lateral cooking

Hier heb ik geen recensie van, maar het boek Kookbijbel van Niki Segnit is een aanrader. Father Christmas gaf mij de Engelse versie en ik ben er erg mee in mijn sas. Al is het alleen maar omdat ‘ie in Engeland Lateral Cooking heet. Die titel geeft veel meer weer waar het over gaat en het woord “bijbel” komt er niet in voor. Als ik een ding niet begrijp is het wel de neiging om van alles en nog wat een bijbel te noemen. Als je van koken houdt en je hebt de “smaakbijbel” (ja, weer het woord bijbel) nog niet, haal deze dan bij je plaatselijke boekwinkel. Aanrader!

Tot zover een klein overzicht van dingen die ik persoonlijk de moeite waard vond aan kookboeken. Mocht je nog dingen willen weten twijfel dan niet om ze aan mij te vragen. Dat geldt voor alle boeken die ik gerecenseerd heb op mijn blog en dat zijn er veel.