Over een dunschiller kijk je snel heen in de la met keukengerei. Het is geen duur item, het uiterlijk is niet opvallend en toch gebruik ik hem bijna elke dag. Tijd om een blogpost te wijden aan dit bijzonder fijne stukje keukengerei. 

Het aardappelschilmesje

Ik ben begonnen met een aardappelschilmesje voor het schilwerk. Ik denk dat het een uitstervend soort mensen i,s maar het valt me op de oudere mensen vaak alles met zo’n mesje doen. Groenten schillen, groenten uit de hand snijden. Bij hen gaat het soepel en als vanzelf, bij mij gaat het langzaam en bepaald niet moeiteloos. Toen ik Jamie Oliver een dunschiller zag gebruiken op tv wist ik wat ik moest hebben. Ik weet dat de avocado de schuld krijgt van veel verwondingen in de keuken. Toch vraag mij af hoeveel verwondingen te schuld zijn van een bot aardappelschilmesje volgens mij zijn dat er veel meer.

Allerlei soorten dunschillers

Er zijn verschillende modellen een soorten. Modellen die op de letter y lijken, een soort aardappelmesje maar dan met een gleuf in het midden. Er zijn dunschillers speciaal voor asperges, of met een speciaal soort hoek om het extra ergonomisch te maken. Ze zijn er van rvs maar ook keramisch en van carbonstaal (wat kan roesten maar wel heen scherp is en blijft). De meeste kosten een paar Euro, maar ik heb ook exemplaren gezien die wel 50 Euro kosten. Voor dat geld mag hij de aardappels van mij zelf schillen.

Oxo good grips en julienne schillers

Een paar soorten verdienen wat extra aanprijzing. Zo is de Oxo goodgrips dunschiller echt bijzonder fijn om vast te houden. Hij is ooit ontworpen door de ontwerper Sam Farber voor zijn vrouw met gewrichtsproblemen. Inmiddels is er een hele Oxo lijn met hetzelfde principe. Heel ergonomisch, anti-slip en fijn als je veel moet schillen. Er bestaan dunschillers met tandjes die juliennereepjes voor je schillen. Hij neemt veel minder ruimte in als een spiralizer en is ook nog eens veel goedkoper. Dan maar geen hele lange slierten.

Mijn nieuwe favoriet: dunschillers speciaal voor harde schillen

Mijn meest recente ontdekking is een dunschiller met kleine tandjes. Die eigenlijk precies tussen een gladde dunschiller en een julienne dunschiller in zit. Deze heeft meer grip op de schil en schilt zo makkelijker, hij is eigenlijk bedoeld voor harde schillen, maar ik gebruik hem op alle groenten en fruit. Er blijven piepkleine groefjes achter op de groenten, maar dat is verder niet storend. Sterker nog ik denk dat de kruiden misschien dankzij die kleine groefjes misschien wel extra goed aan de groenten blijft plakken. Het merk is Zena Swiss. Enige nadeel? De tandjes blijven ook heel goed in je theedoek hangen..na het afwassen even droogmaken met een stukje keukenpapier dus.

Dunschillers worden ook bot

Wat veel mensen vergeten is dat ook een dunschiller, net als een keukenmes en keukenrasp (ja ook je microplane!) ook uiteindelijk bot wordt. Daarom moet je hem af en toe vervangen, want in tegenstelling tot je keukenmes kan je ze niet laten slijpen. Er bestaan ook geen dunschillers waarvoor je een nieuwe set mesjes kunt kopen zoals bij scheermesjes bijvoorbeeld wel kan. Het bot worden gaat zo geleidelijk dat je het in eerste instantie niet eens merkt, tot je een nieuwe scherpe koopt.

Je hoeft niet alles te schillen

Wil je jezelf schilwerk besparen? Je hoeft niet eens alles te schillen. Pompoen, aardappels, zoete aardappels, wortels, als de schil er ook maar een beetje goed uitziet schil ik ze niet. Dat schijnt gezonder te zijn maar het bespaard ook nog eens werk en afval, win-win-win. Aan de andere kant ben ik ook geen purist, want vind je een appel lekkerder zonder schil? Dan eet je je appel lekker zonder schil. Dat is nog altijd beter dan helemaal geen appel. Dat de vitamines en mineralen zich precies onder de schil zitten is een fabeltje.