Ik heb niet bepaald een goede relatie met kaas. Gewone kaas is niet mijn lievelingsingrediënt, of het nou plantaardig is of afkomstig van een koe. Eigenlijk kan ik het in bepaalde situaties nog enigszins tolereren, maar dan wel in een gesmolten toestand. Daarom is het wel gek dat deze blogpost over kaas gaat, plantaardige kaas. In het bestaan van mijn blog heb ik de nodige plantaardige kaasalternatieven uitgeprobeerd. Meestal was de conclusie: “het is geen kaas maar het smaakt er genoeg naar”, maar helaas niet op een voor mij aangename manier. Ik was benieuwd of Daiya mijn mening zou veranderen.

Ik had verschillende smaken tot mijn beschikking. De geraspte kaas is er in een cheddar- en in een mozzarellavariant (en als mix). Verder zijn er ook plakjes smeltkaas (bijvoorbeeld voor op de burger) en een cream cheese.

Ik heb de geraspte kaas zowel gesmolten als ongesmolten geprobeerd. De kaas is wat harder van structuur dan normale kaas. Het smelt een beetje en het ruikt ook sterk naar kaas. Mijn vriend, die wel van kaas houdt, vond het niet echt op kaas lijken, maar ook niet overdreven vies. Zelf vond ik het teveel op kaas lijken om het gewoon te eten. Al vond ik het wel beter dan Vegusto of No-muh, die vond ik namelijk echt vies.

Vrij van vanalles

Daiya is vrij van een hele hoop allergenen zoals melk, ei, gluten, soja, pinda, noten, vis en schaal en schelpdieren. Het is dus geschikt voor veganisten en mensen die geen koemelk verdragen. De website van Daiya staat vol met tips. Er staat onder andere dat gesmolten Daiya er niet uitziet zoals gesmolten kaas. Dat je er minder van nodig hebt als zuivelkaas bij het koken en dat je het het beste 5 tot 10 minuten in de oven kunt doen om het te laten smelten maar niet te laten verbranden.

Ze zijn niet de enige kaas waarbij je wel wat tips nodig hebt qua gebruik om tot een optimaal eind resultaat te komen. Voor alle kaasalternatieven die ik tot nu toe heb geprobeerd (Daiya, Wilmersburger, Vegusto en No-muh) geldt dat allemaal. Als je de tips volgt smelt het behoorlijk goed. Met name van veganisten hoor ik dat ze hier bijzonder enthousiast over zijn.

Daiya is gemaakt van voornamelijk tapioca en arrowroot, die klinken exotisch maar het zijn allebei hele basic plantaardige ingrediënten. Ze staan beiden in mijn keukenkastje. Nou bak ik meer veganistisch en glutenvrij dan de gemiddelde persoon, maar toch. De kleur geel komt van annatto, een zaadje wat een rode kleurstof afgeeft. De smaak komt onder andere van “natuurlijke smaakstoffen” en gistextract. De kaas is minder vet dan koemelk kaas zou zijn.

Je kunt van Daiya niet zomaar kaasfondue maken, of van andere plantaardige kaas. Toch worden producten geleidelijk steeds iets beter. Qua uiterlijk, qua imago, in gebruik maar ook qua smaak. Ik ben heel nieuwsgierig wat de komende jaren gaan brengen nu deze productgroep meer aandacht krijgen.

Onder vuur

Ik heb trouwens inmiddels begrepen dat Daiya onder vuur ligt van een groep veganisten omdat het bedrijf is overgenomen. Waardoor sommige mensen claimen dat het bedrijf niet meer veganistisch is, omdat het bedrijf waardoor ze worden overgenomen dierproeven uitvoert. Ik kan hier van alles over zeggen. Ware het niet dat Tobias Leenaert daar al een uitstekend stuk over heeft geschreven op zijn blog The Vegan Strategist.

Plantaardige kaas een optie?

Ga ik meer plantaardige kaas eten naar aanleiding van mijn Daiya test? Nee ik denk het niet, ik ben gewoon niet zo’n kaaspersoon. Plantaardig of niet, dat maakt eigenlijk niet zoveel verschil voor mij persoonlijk. De “verslavende” eigenschappen van kaas zijn mij volledig onbekend. Ik vind het tof dat Daiya mensen blij maakt, maar voor mij maakt het geen verschil.

Daiya is verkrijgbaar bij sommige supermarkten en bij veganspeciaalzaken, kijk onder andere voor verkoopadressen op de website van Veann. Als je een supermarkt in de buurt hebt die het graag wil verkopen kun je hen ook naar Veann doorverwijzen. Ze voeren ook andere veganistische merken zoals het Coconut Bliss ijs wat ik laatst reviewde.