Ik vond Ruby Tandoh al vanaf het prille begin een opvallende verschijning in Great British Bake Off. Soms leek ze te bezwijken onder de druk ze huilde vaak, maar ze ging ook stug door. Tijdens het seizoen waarin zij meedeed, was ik er min of meer van overtuigd dat ze ging winnen. Dat was niet zo, maar de beroemdheid en de kookboeken kwamen sowieso haar kant op. Eat Up! is haar meest recente boek.

Haar kookboeken zijn voor zover ik weet niet in het Nederlands vertaald. Ook maakte ze een magazine “Do what you want” waarvan de opbrengsten naar het goede doel gingen. Nu is er dus dit boek Eat Up! Een soort liefdesbrief aan eten wat je wil eten.

Ironisch genoeg heeft bol.com, waar ik bewust geen partnerprogramma mee heb (en waar ik dit boek ook niet kocht) dit boek gecategoriseerd onder “gezondheid en psychologie”. Dat slaat an sich nog wel ergens op, maar nu komt het allervreemdste het is gecategoriseerd onder de subcategorie “ziektes en stoornissen”. Nu vraag ik mij af: komt dat omdat Ruby Tandoh eerder open is geweest over het feit dat ze heeft geworsteld met een eetstoornis? Ze is sowieso tegen body shaming en pleit voor een meer positieve houding tegenover voedsel, iets waar mensen die over eten schrijven zich volgens haar ook bewust van moeten zijn. Dat lijkt mij eigenlijk alles behalve onder ziektes en stoornissen vallen, of heb ik iets gemist? Soms vraag ik mij af: als we het over tegenovergestelde van elkaar hebben: is clean eating dan het tegenovergesteld van eten wat je wil? Is het verstandig om deze discussie de afdeling ziektes en stoornissen in te trekken? Bol.com weet het antwoord vast niet.

Eat Up!

Goed, terug naar Ruby. Haar boek is persoonlijk, maar het zijn geen memoires. Haar taalgebruik is bloemrijk en ze maakt moeiteloos referenties. Niet alleen naar academische bronnen, maar ook naar Rupsje Nooitgenoeg, Harry Styles en Sex in the city. Het boek geeft ook een intiem beeld van hoe het er bij haar in de familie aan toe ging. Dat het in de klas niet altijd leuk is om de uitzondering te zijn qua broodtrommel, omdat je een andere achtergrond hebt.

Het is een prima idee om tijdens het lezen van dit boek iets lekkers te eten bij de hand te hebben. Het boek wordt af en toe onderbroken voor wat receptsuggesties. Sommige mensen vinden dit irritant, maar ik vind het wel goed passen. Er lijkt mij niets beters dan iets lekkers te koken als je de inspiratie goed te pakken hebt. Het past bij het soort boek.

Eten is heel veel, het is politiek, sociaal, ethisch, maar het is ook iets wat heel erg van jou is. Dat laatste wordt als eerste vergeten, terwijl je hart, lichaam ziel voeden heel belangrijk is. Eten kan een bron van grote vreugde zijn (yep, zelfs een kant-en-klaarmaaltijd of goedkope thee met veel suiker) en hoe meer die boodschap ingesneeuwd raakt, hoe meer we die moeten herhalen.

Eat Up!
Ruby Tandoh
Uitgeverij: Serpent’s Tail
€ 12,-

Deze recensie is mede tot stand gekomen dankzij de bijdrage die mensen hebben gedaan via Ko-fi! Hartelijk dank.