Boekrecensie: Shoukran
Shoukran – bedankt in het Arabisch – is de titel van dit nieuwe Marokkaanse kookboek. Het boek draait om samen eten en dankbaar zijn voor elkaars gezelschap en het heerlijke eten.
Abdel Alaoui
Abdel Alaoui is geboren in Marokko maar verhuisde naar Frankrijk toen hij twee jaar oud was. Zijn passie voor koken heeft hij van zijn moeder. De titel Shoukran slaat ook op het feit dat hij haar wil bedanken voor het doorgeven van haar recepten en het vertrouwen wat zij in hem heeft. Hij werkte voor meerdere grote chefs waaronder Pierre Gagnaire. Hij heeft meerdere restaurants, is consultant en deelt zijn recepten ook op tv en op zijn eigen Youtubekanaal. Ramadan is voor hem een bijzondere tijd. Het laatste bericht wat ik over hem las was dat hij van plan is naar Oekraïne te vertrekken om daar voor de mensen te koken.
Shoukran
Shoukran begint met een kijkje in de Marokkaanse voorraadkast, met daarin onder andere harissa, verse munt, ras el hanout, komijn, rozenwater en ingemaakte citroenen. Tegenwoordig kun je hiervan met een en ander in supermarkt vinden, maar bij de Midden-Ooterse supermarkt is het altijd raak. Daarna komen de hoofdstukken: Kémia om te delen, couscous en tajines, dagelijkse kost, zoete heerlijkheden en brood, sauzen en meer. Bij ieder hoofdstuk staat een foto en ook de bereidingstijd en of het moeilijk of makkelijk te maken is.
De recepten
De recepten in Shoukran zijn niet allemaal vegetarisch of veganistisch, maar zoals Abdel Alaoui al zegt in zijn voorwoord is de Marokkaanse keuken altijd al voornamelijk plantaardig geweest. Ik denk dat minstens de helft van de recepten vega of vegan is. Groenten spelen nu sowieso veel vaker een hoofdrol. Volgens hem maakt de Marokkaanse keuken ook meer gebruik van natuurlijke suikers, wat ook gezonder is. Hij heeft aan de recepten zijn eigen persoonlijke draai gegeven en ze soms iets simpeler gemaakt.
Van kémia tot poké bowl Medina
Kémia zijn kleine hapjes om te delen. Denk hierbij aan recepten voor onder andere wittebonenhummus, maakoudaballetjes (een soort aardappelkoekjes) of kikkererwten met harissa. Daarna volgen de tajines- en couscousgerechten, waaronder de befaamde couscous met 7 groenten en couscous met venkel en ingelegde sinaasappel. Alles op de foto prachtig gepresenteerd in een mooie tajineschaal. Bij het dagelijkse kosthoofdstuk vind je de meer doordeweekse recepten, soepen, poké bowl medina en batboutpizza.
\
De zoetigheden en het brood en sauzen hoofdstuk zijn ook zeer de moeite waard. Zo kun je zelf je eigen batbout of roubz maken. Je moet wel even griesmeel in huis halen. Ook de chocolade granaatappelcookies en babka met amlou ziet er heerlijk uit. Hierin worden trouwens niet alleen “natuurlijke” suikers als dadels gebruikt, maar ook gewone suiker. In dit hoofdstuk wordt ook uitgelegd hoe je traditionele muntthee zet met niet alleen munt maar ook groene thee, inclusief ritueel om de thee zo schuimig mogelijk te maken en extra foto’s om de instructies te verduidelijken. Dit komt vaker terug in het boek, ook bij bijvoorbeeld de bastilla en het vouwen van bricks.
Shoukran is het tweede Marokkaanse kookboek wat ik op Lauriekoek recenseer (als je het boek van Mounir Toub van vorig jaar meetelt). Ik zou eigenlijk meer Nederlandstalige Marokkaanse kookboeken verwachten gezien de hoeveelheid Marokkaanse Nederlanders. Hopelijk is het dus ook niet het laatste.
Shoukran
Abdel Alaoui
Uitgeverij Becht
€26,99
Laatste reacties