Na een paar boeken over tuinieren en enkele boeken over de achtergrond van ons eten was het voor Pollan tijd om zelf de handen uit de mouwen te steken. Kortom om zelf voedsel te bereiden. Terwijl hij hier over vertelt, stelt en beantwoord hij allerlei vragen rondom voedsel. Hij heeft het boek opgedeeld in vier peilers: vuur, water, lucht en aarde. Vuur staat voor het roosteren (vlees), water voor het koken van groenten, lucht voor het rijzen van brood en aarde voor fermentatie.

Zoals de Engelse titel beter verraadt dan de Nederlandse: dit is geen kookboek. Het is een boek met verhalen over mensen die eten bereiden. Deze verhalen zijn op hun beurt weer doorspekt met geschiedenis. Er wordt volop verteld over waar bepaalde gebruiken hun oorsprong  hebben gevonden en hoe die gebruiken zijn geëvolueerd tot de versie die wij nu kennen. Er zitten wel een paar basic recepten bij voor het geval je zo enthousiast bent geworden dat je ook bijvoorbeeld je eigen brood wil gaan bakken. Iets wat Pollan van harte aanmoedigt.

Koken wordt bijna een politieke daad. “Kies er voor om je maaltijden niet langer uit te besteden aan de voedselindustrie, want de voedelindustrie is niet de bron van goede voeding”, aldus Pollan. De industrie maakt “voedselachtige substanties” en voegt veel te veel suiker,zout en ongezond vet toe. Ook is het belangrijk om niet secundair te eten (bijvoorbeeld in de auto snacken) maar moeten we weer met zijn allen rond de tafel. Samen de maaltijd gebruiken een goed moment om de dag door te nemen en bewust een familiemoment te creëren. Wat ik ook goed vind is dat er word benadrukt dat koken niet perse iets voor vrouwen is, het is net zo goed een bezigheid voor mannen. Iedereen zou zijn eigen potje moeten kunnen koken, ongeacht geslacht.

Het punt dat Pollan probeert te maken vind ik enorm sympathiek. Namelijk dat we ons voedsel meer zelf moeten bereiden, omdat  het ons gelukkiger en wellicht zelfs gezonder (minder dik) zal maken. De leukste gedeeltes vind ik ook de momenten waarop hij persoonlijke anekdotes vertelt en zijn emoties beschrijft. Hij is vol lof over de mensen die hij ontmoet, die in de keuken werken en echt passie hebben voor wat ze doen. Zijn hoofdstuk over fermenteren is ook erg leuk, ik houd van fermenteren (edele rotting) en Pollan kan goed uitleggen hoe het zit met bacteriën en voedsel.

Een nadeel van het boek vind ik soms dat alle theorie wel erg droog wordt. Natuurlijk is het leuk al die filosofen en wetenschappers maar soms is het gewoon te veel. Wat mij betreft had het wel een tikkeltje minder theoretisch gemogen en dat wil wat zeggen. Eigenlijk is het heel simpel, lees dit boek, leg het af en toe neer en ga naar de keuken. Maak kimchi en bak en brood, maak je eigen bier en proost op echt eten. Oh en op Pollan misschien.

Een pleidooi voor echt koken
Michael Pollan
De Arbeiderspers
€29,95