Bruingebakken in Berlijn is een bakboek dat alle inspiratie uit de stad Berlijn heeft gehaald. Het boek begint met een stukje geschiedenis, uitgaansplekken zoals je die alleen in Berlijn vindt en adresjes om te eten en uiteraard recepten. Toch is dit dit geen boek zoals alle andere boeken. Geïnspireerd door de vrijheid van Berlijn kwam een behoorlijk opvallend kookboek tot stand.

Louie Van Nieuwborgh

Dit kookboek is geschreven door Louie Van Nieuwborgh en zijn collectief Flouxus, wat sinds 2019 bestaat en waar ik online alleen een Instagramaccount van kan terugvinden. Qua naam lijkt het duidelijk te zijn geïnspireerd door befaamde kunstenaarsbeweging Fluxus. Op de foto’s uit Bruingebakken in Berlijn komen verschillende mensen voor, ongetwijfeld onderdeel van het collectief. Van Louie Van Nieuwborgh zelf vond ik wat oude blogs. Ik moet zeggen als ik naar de foto’s die nu in dit boek staan kijk zou ik zeggen dat hij is opgegroeid.

Jaren ’90 chaos BDSM

Het kookboek ademt een soort retro-jaren ’90 sfeer. De recepten zijn ook afgedrukt in een pixelachtig lettertype, wat leuk is maar niet erg lekker leest. De foto’s in dit kookboek zijn niet de foto’s die ik vaak tegenkom als ik kookboeken doorblader. Denk aan mensen die tegen elkaar aangedrukt staan, dingen aflikken, wat BDSM elementen, paaldansende mensen. Op de foto’s komt het eten ook lang niet altijd heel smakelijk naar voren.

Heel gewone recepten

De recepten zijn daarentegen eigenlijk weer heel gewone recepten, die weliswaar geïnspireerd zijn door Berlijn, maar die je denk ik ook in andere type bakboeken had kunnen treffen. Van hartige havermout, tot tofubrownie, van omgekeerde sinaasappel-olijfoliecake tot makkelijke mochi. Ik denk ook niet dat dat heel gek is. Hoewel ik meerdere keren in Berlijn ben geweest en me er fijn voel en deze stad ook echt een eigen signatuur heeft, lijken wereldsteden an sich in bepaald opzicht wel elkaar. Las ik laatst nog een goed stuk over. Origineel of niet, met de recepten is in ieder geval niets mis.

Recepten zonder context of verhaal

Vreemd vind ik wel dat in sommige recepten margarine wordt gebruikt in combinatie met ingrediënten die niet veganistisch zijn. Waarom dat is, dat staat niet uitgelegd. Geen enkel recept heeft een eigen inleiding, geen opmerkingen, geen tips. Dus hoe iets precies door Berlijn geïnspireerd is, zal je er zelf bij moeten bedenken. Zelfs als het recept sponscake met eetbare zeep heet krijg je geen verklaring. Mocht je zo iemand zijn die op een website altijd zeurt dat je eerst een heel verhaal moet door scrollen om bij het recept te komen dan is dit helemaal jou kookboek.

Ben ik cool genoeg om te weten wat cool is?

Achterin het boek worden meerdere mensen genoemd voor de poëzie. Op wat losse woorden na heb ik geen gedicht in de traditionele zin van het woord aangetroffen in Bruingebakken in Berlijn. Ik heb het gevoel dat ik zelf niet cool genoeg of niet avant garde genoeg ben om te begrijpen hoe cool Bruingebakken in Berlijn wel niet is. Misschien had ik deze recensie ook in jaren ’90 pixelstijl moeten verzorgen om dichter bij die coolheid te komen. Wie zal het zeggen? Al moet ik zeggen dat het ook wel weer een verfrissend is dat het in veel opzichten totaal niet lijkt op welk ander kookboek dan ook.

Bruingebakken in Berlijn
Louie Van Nieuwborgh (Flouxus food)
Uitgeverij Borgerhoff & Lambrigts
€24,99