Ik houd van kookboeken. Ze liggen op mijn nachtkastje, ik plan graag diners met een stapeltje bij de hand en ik vind sommige kookboeken volwaardige romans. Of het nou een boek vol prachtige foto’s is of een oud Wannée huishoudschool kookboek, ik kan de neiging tot bladeren niet weerstaan. In mijn enthousiasme lok ik veel reacties uit, veelal vooroordelen, ik bespreek ze hier.

Alle kookboeken zijn hetzelfde

Dit was een van de eerste vooroordelen waar ik mee te maken kreeg. Ik vraag mij af wat er zou gebeuren als ik alle voetbalteams van Nederland hetzelfde zou noemen. Niet veel goeds denk ik zo. Je hebt kookboeken voor professionals, voor verschillende keukens, voor verschillende gezondheidsideeën, koks geven hun eigen ideeën uit, er zijn kookboeken die compleet gewijd zijn aan een onderwerp zoals hamburgers of cheese cake. Er zijn geschiedkundige kookboeken, moderne kookboeken, kinderkookboeken, mannenkookboeken, omakookboeken en die hebben natuurlijk overkoepelende kenmerken ,maar ze zijn allemaal heel verschillend.

Als er op de voorkant een boek niet ‘vegetarisch’ staat, kan een vegetariër er niet uit koken

Veel kookboeken zijn een mix van vegetarische en niet vegetarische gerechten. Vaak zijn er dus nog wel opties te vinden voor een vegetariër en soms staan er maar een paar vleesrecepten in en is de rest wel vegetarisch. Nou is het buitengewoon persoonlijk maar er zijn vegetariërs die het liefst alleen boeken hebben die compleet vegetarisch zijn, anderen maakt het niet veel uit. Als je een boek cadeau wil doen is het het beste om navraag te doen of een compleet vegetarisch boek aan te schaffen voor diegene. Maar kijk niet vreemd op als een vega een niet vega kookboek koopt.
Er zijn bovendien genoeg boeken die vrijwel vegetarisch zijn, zoals broodbakboeken of taartenbakboeken die nooit aangeven al dan niet vegetarisch te zijn, terwijl ze dat wel zijn.

In veganistische kookboeken staat bijna niets, want ze kunnen niets eten

Ik vind dit eigenlijk wel een grappige, sommige mensen denken dat veganistische kookboeken half leeg zijn. Dat is natuurlijk niet zo, want er blijft nog ruim voldoende over qua ingrediënten om heerlijke gerechten van te maken. Sterker nog de laatste tijd neemt het aantal veganistische kookboeken nog steeds toe. En ja die zijn echt van cover tot cover gevuld.

Een kookboek of dieetboek kan een dokter of diëtist vervangen

Vooraan in boeken die over gezondheid gaan staat altijd zo’n prachtige disclaimer waarmee de uitgeverij van het boek aangeeft dat je als je ergens last van hebt je naar een dokter moet gaan en dat een boek nooit een dokter of diëtist kan vervangen. Dat beantwoord de stelling eigenlijk al. Natuurlijk kun je als je er achter bent gekomen dat je een glutenintolerantie of een koemelkallergie hebt, een kookboek kopen. Dat lijkt mij zelf een aanrader, zeker als je ineens geen idee hebt wat je nog kan met de overgebleven opties op eetgebied, dan kan zo’n boek houvast bieden. Ik heb ook begrepen dat veganistische kookboeken bijvoorbeeld, handig worden gevonden door gezinnen met meerdere voedselovergevoeligheden.

Aan oude kookboeken heb je niets meer

Sommige kookboeken zijn heel erg geschreven op een trend. Tijdens de cupcakerage bijvoorbeeld verschenen allemaal bakboeken waar geen ziel in zat, geen overkoepelend idee meer, geen sprankeling. Toch zou ik willen zeggen dat een goed kookboek lang de tand des tijds kan weerstaan. Van sommige boeken is dat al bekend, bijvoorbeeld Jane Grigson en ik denk ook al wel van Nigel Slater en Nigella Lawson. Van andere kookboeken moet het nog blijken, als de schrijver met de juiste intentie heeft geschreven dan helpt dat in ieder geval al een hoop.

Op boekwinkeltjes.nl of bol.com zie je soms dat tweedehands kookboeken voor enorme prijzen worden aangeboden. Soms wel 100 Euro voor een boek wat ooit 25 Euro kostte in de winkel. Dan is op dat boek vaak populair gebleken en willen mensen het alsnog kopen. Het is dus zeker bij voorbaat geen oud papier.

Kookboeken zijn duur

Dit is net per se waar, in de ramsj bij boekwinkels zie ik dikwijls boeken liggen die prima van prijs zijn en van kwaliteit. Natuurlijk als je een spiksplinternieuw kookboek koopt dan zal de prijs tegenwoordig zo rond de 30 Euro liggen. Voor naslagwerken zoals De Grote Kleyn betaal je zelfs nog meer. In Nederland geldt de wet voor de vaste boekprijs dat wil zeggen dat (relatief) nieuwe Nederlandstalige boeken altijd overal dezelfde prijs moeten hebben. Dat verklaart ook waarom sommige mensen graag boeken in het buitenland kopen. Al heb je dan wel als nadeel dat het boek in het Engels is en dat je dikwijls geen Nederlandstalige boeken van Nederlandse auteurs kunt vinden.

Kookboeken zijn ingewikkeld

Niet alle kookboeken zijn hetzelfde, weet je nog? Dus er is vast iets wat bij je past als je het niet al te ingewikkeld wil hebben. Persoonlijk zou ik dan niet per se een studentenkookboek aanschaffen, of een kookboek speciaal voor mannen (ik probeer mijn commentaar voor mij te houden mensen) of speciaal voor ouderen. Lange ingrediëntenlijsten zijn trouwens ook niet altijd erg, soms bestaat die helft uit kruiden en specerijen die je in een of meerdere stappen moet toevoegen en is de rest vooral afwachten. Laat je niet meteen intimideren.

Laat je je wel graag intimideren? Dan kun je bijvoorbeeld voor kookboeken van sterrenchefs gaan. Die brengen regelmatig kookboeken uit voor enthousiaste mensen die alles stap voor stap na willen maken en bijvoorbeeld zelfs speciaal een kookclub oprichten om samen de uitdaging aan te gaan.

Kookboeken van bloggers zijn per definitie stom

Dat gedoe met The Green Happiness heeft bloggers niet perse een goede naam bezorgd. Ondertussen zijn de gemoederen wel een beetje bedaard en schrijft The Green Happiness gewoon weer vrolijk in hun laatste kookboekdingen voor waarvan iedereen die er verstand van heeft zegt dat je er tekorten door oploopt. Toch wil de vermeende stomheid van The Green Happiness natuurlijk niet zeggen dat elke blogger er een potje van maakt. Er zijn bijvoorbeeld genoeg diëtisten die een blog hebben, of mensen met verstand van koken. Niet bij iedereen ligt de nadruk per definitie op gezondheid, of diëten.

Nu ben ik natuurlijk zelf blogger maar ik meen bij sommige mensen het sentiment te bespeuren dat bloggers het alleen voor het geld doen en dat andere mensen die niet perse online actief zijn wel uit “passie” handelen. Dat is natuurlijk niet zo. Ook mensen die niet bloggen krijgen een percentage van door hun geschreven en verkochte kookboeken. Er zijn genoeg bloggers die niet perse een inkomen uit hun blog peuren, niet iedereen boort meteen een goudmijn aan. In tegenstelling tot wat sommige mensen denken.

N.B. de kat is bijna vrijwillig op de foto gegaan, wat katten snoepjes deden wel wonderen. Er is absoluut geen dwang aan te pas gekomen. Deze blogpost is geschreven met de des betreffende kat op schoot.