In keukenkronieken deelt Nigel Slater zijn ultieme gerechten uit zijn carrière als schrijver. Over hoe zijn kookstijl is veranderd, over waar recepten vandaan komen en hoe hij bepaalde recepten met de kennis van nu zou maken. Heerlijk leesvoer. 

Tijdens de coronaperiode heb ik zelfs de oudste kookboekjes die door Nigel Slater geschreven zijn (in het Engels) opgeduikeld. Want als je vindt dat iemand goed schrijft, dan wil je alles van iemand lezen, zo werkt dat. Plus iets teveel tijd hebben om het hele internet af te schuimen en te lezen. Nu ben ik dus bekend met Nigel Slaters hele oeuvre durf ik te zeggen en ik had al best wat Nigel Slater boeken in huis.

The best of…

Keukenkronieken is dus een soort Best of, maar het is geen plak en knipwerk waar niets aan toegevoegd is. Ik erger me altijd aan dat soort uitgaven, of het nou een boek is of een muziekalbum. Dit is een heel nieuw boek, maar dan met recepten die wel bekend zijn. Soms is het een beetje veranderd, soms niet en soms is er meer achtergrondinformatie toegevoegd. Het is dus wel degelijk nieuw Nigel Slater leesvoer, en dat is altijd goed nieuws. En het is ook een lekker dik boek – ook altijd fijn – bijna 500 bladzijden.

Een voordeel van een Best of is natuurlijk wel dat meer mensen er mee in aanraking zouden kunnen komen. Keukenkronieken zou een ideale introductie kunnen zijn voor mensen die Nigel Slater nog niet kennen, maar willen kijken of het wat voor hen is. Daarna kun je als het antwoord op die vraag ja luidt, alsnog met terugwerkende kracht al zijn boeken aanschaffen. Ik ben bijna jaloers op zulke mensen, wat een rijkdom ligt er dan nog op je te wachten.

Eigen huis

Zijn heerlijke zinnen en ongeëvenaarde manier van recepten opschrijven maakt me blij. Net als zijn onorthodoxe kijk op kookgerei. Volgens mij zitten er in dit boek ook foto’s van zijn eigen huis. Bij de televisieserie of andere beelden twijfel ik altijd of het zijn eigen huis is, maar hierin lijkt dat wel het geval te zijn. Minimalistisch ingerichte ruimtes, die gevuld zijn met smaakvolle spullen. Natuurlijk staan er ook foto’s in van de recepten die hij kookt.

Niet vegetarisch

Waar de vorige twee of moet ik zeggen drie Greenfeast kookboeken van Nigel Slater vegetarisch waren, iets wat ik als vegetarier heel leuk vond, is dit boek zoals de rest van zijn keukendagboeken wel met vlees en vis. Toch staan er genoeg vegetarische opties in. In de weinige interviews die hij geeft, stelt hij ook dat hij meer vegetarisch is gaan eten, iets wat voor de mensheid in het algemeen wel geldt. Er staat van alles in keukenkronieken van taart tot brood en van soep tot salade.

Laatste boek?

In dit boek zinspeelt Nigel Slater er op dat hij op een dag misschien ophoudt met het opschrijven van wat hij kookt en eet. Een ultieme receptenboek lijkt in mijn ogen ook altijd een beetje te zinspelen op het samenvatten en dus afsluiten van een carrière. Toch hoop ik dat de wereld nog een tijdje mag genieten van zijn talenten, mezelf inclusief. Eten moet je toch en koken kun je tot op hoge leeftijd doen. Ik houd dus hoop dat dit niet het laatste Nigel boek is dat ik hier mag recenseren.

Keukenkronieken
Nigel Slater
Uitgeverij Fontaine
€34,99