Wat ik at in een jaar (en aanverwante gedachten) is geschreven door Stanley Tucci. Ik moet zeggen dat ik heel blanco deze recensie in ging, want ik herkende de beste man helemaal niet als acteur, terwijl hij nota bene in Julie en Julia zit – een film die ik erg leuk vind – en in de Devil wears Prada. Wat ik wel wist is dat hij een TV-serie heeft waarin hij al etend Italië rondreist, Searching for Italy. En hij heeft een pannenlijn in samenwerking heeft met Greenpan, een samenwerking die ook in dit boek voorbij komt. Kortom, een link met eten is er zeker, maar is dat genoeg basis voor een boeiend boek?

Dagboek

Dit boek is geen kookboek – daarvan schreef Stanley Tucci er eerder al twee – maar er staan wel recepten in dit boek. Het is geschreven in een dagboekstijl en al lezende in Wat ik at in een jaar kom je er achter hoe het leven van de acteur er uit ziet. Zijn eerste vrouw is overleden aan kanker, hij heeft zelf kanker gehad in het keelgebied, waardoor hij problemen heeft met zijn speeksel aanmaak. Hij heeft inmiddels twee kinderen met zijn tweede vrouw en woont in Engeland, waar hij een huis heeft in Londen en op het platteland. Hij vliegt van hot naar her, voor werk, maar ook voor vakantie. Hij heeft een personal assistent en een nanny en een personal trainer en een tuinman.

Heel veel name dropping

Als je zelf bekend bent heb je natuurlijk bekende vrienden. Dus er komen flink wat bekende namen voorbij in dit boek. Stanley Tucci mag veel mensen goede vrienden noemen als ik zijn boek mag geloven. Uiteraard eet hij ook in chique restaurants. Ik weet niet of het name dropping is of dat het echt zo is of beide. Ik moest grijnzen toen hij schreef hoe hij naar Borough kitchen ging, een keukenwinkel, om daar nieuw servies te kopen met zijn vrouw en dat hij dat servies in zijn boek verrassend betaalbaar noemt. Ik heb altijd al problemen gehad met dat woord, want wat betaalbaar is, is volledig in de eye of the beholder.

En veel aanverwante gedachten

Natuurlijk ontkomt hij ondanks zijn geprivilegieerde leven niet aan de uitdagingen die het leven op je afvuurt. Zijn vrouw is overleden, hij en zijn kinderen hebben daar verdriet van. Zijn ouders leven allebei nog, maar krijgen te maken met problemen rond hun gezondheid. Waar hij zich zorgen om maakt. Hij heeft zelf kanker gehad. De keelamandelen van zijn zoon moeten worden geknipt. Hij reflecteert daar nu en dan ook op in het boek. Zodat er naast culinaire bespiegelingen ook een beetje diepgang in zit. Met nadruk op een beetje.

Geef mij maar liever…

Echt goed schrijven over wat je eet in een jaar klinkt makkelijk, maar is moeilijk. Veel moeilijker dan het lijkt voordat je er aan begint. Ergens halverwege begon dit boek mij de keel uit te hangen. Er was niets wat me enthousiasmeerde om verder te lezen. Stanley Tucci heeft zijn leven prima voor elkaar en vertelt daar graag over. Met een recept zodat je zijn eten na kunt maken. Ik heb ook ergens het idee dat hij goed naar Nigel Slater heeft gekeken, maar Nigel Slater doet het beter. Er is geen tweede Nigel.

Wat ik at in een jaar (en aanverwante gedachten)
Stanley Tucci
Uitgeverij Meulenhoff
€23,99