Dit River Cafe 30 kookboek is ongetwijfeld een van de meest in het oog springende kookboeken van dit jaar. Niet alleen de vormgeving maar ook het feit dat de bladeren aan de zijkant fluoriserend roze zijn trekt zeker de aandacht. De recepten komen uit River Cafe, een van de bekendste restaurants in Londen, dat 30 jaar bestaat. Vandaar deze uitgave met bekende recepten en herziene klassiekers.

Toen ik de reisgidsen en lijstjes doornam voor ik naar Londen ging, kwam ik een naam constant tegen: River Cafe. Ik kende deze vooral van de kookboeken. Het restaurant was de eerste die de traditionele Italiaanse keuken naar Londen bracht. Eenvoudige gerechten die je moet maken met de juiste ingrediënten, waarvoor ze soms zelfs zaden uit Italië per post lieten opsturen. Om zo bijvoorbeeld cavelo nero te kunnen serveren aan de gasten. De oprichtsters Ruth Rogers en Rose Gray waren beide rond de 40 toen ze het restaurant begonnen, als Cafe voor de mensen van een architectenbureau. Geen van beiden waren ze opgeleid als chef. Het begin was lastig maar uiteindelijk verspreide het nieuws zich dat het een goede plek was om te eten en konden ze doorgaan met wat ze begonnen waren. Het restaurant groeide steeds iets groter (en werd steeds iets befaamder) tot wat het nu is.

Bekende chefs

Befaamd zijn ook veel mensen die bij River Cafe hebben gewerkt. Jamie Oliver is een bekende, maar ook Hugh Fearnley-Whittingstall en Allerga McEvedy, mede-oprichter van de LEON restaurants. De invloed van River Cafe rijkt dus ver. Ook Nederlandse chefs zoals Samuel Levie zijn geïnspireerd geraakt door River Cafe. Veel van de ingrediënten zijn nu bekend geraakt en dineren in informelere setting is gemeengoed geworden. Met de seizoenen meekoken? Het is eerder gek als je het niet doet.

Het kookboek

Het River Cafe kookboek draait dus om simpel, modern Italiaans eten. Het neon thema van de buitenkant wordt binnen doorgezet. Rose Gray is overleden aan borstkanker, maar haar herinnering leeft voort in dit boek en in het restaurant. Er hebben nog twee andere chefs meegewerkt aan het boek: Sian Wyn Owen en Joseph Trivelli. Het River Cafe kookboek is ingedeeld in antipasti, primi, secondi, contorni en dolce. Die hoofdstukken zijn weer onder verdeeld in sub hoofdstukken zoals “soep” en “pasta”.

Het boek is niet vegetarisch er staan dus gerechten met vlees en vis in. Er staan snelle gerechten in maar ook pastasaus gemaakt met tomaten uit blik, waar je ruim 2 uur de tijd voor moet hebben. Het is van alles wat. Het is belangrijk dat je goede ingrediënten gebruikt, omdat er soms maar heel weinig ingrediënten worden gebruikt. Als iets niet van goede kwaliteit is dan valt dat meteen op.  Je kunt je hart ophalen als je graag iets met onbekendere ingrediënten als artisjokken zou willen doen, of zelf pasta wil maken en die wil opdienen met een goede saus. Bij veel van de gerechten denk ik dat je ze, als je ze eenmaal onder de knie hebt, blijft maken.

Fotografie

Bij vrijwel ieder gerecht staat een foto van het eindresultaat. Alles in gefotografeerd op een wit bord op een wit laken. Om het bord heen en harde schaduw. De kleuren lijken heel flets. Het zal ongetwijfeld bewust zo gedaan zijn en hoewel de eenvoudige styling een verademing vind, vind ik de kleuren en de belichting niet mooi. Bij eten is dit extra belangrijk, want anders wordt het snel onsmakelijk.

Conclusie

Al met al is dit een heel mooi boek. Wat niet alleen een overzicht geeft van 30 jaar River Cafe maar ook heel veel goede recepten geeft. Ruth Rogers en Rose Gray hebben laten zien dat het nooit de laat is om je droom waar te maken en hebben in het realiseren van die droom heel veel mensen blijvend geïnspireerd. Ik ben benieuwd naar de volgende 30 jaar River Cafe.