![IMG_8456[1]](https://i0.wp.com/lauriekoek.nl/wp-content/uploads/2017/04/IMG_84561-1024x683.jpg?resize=1024%2C683 "keukenessentials lauriekoek.nl")
Als het over essentials gaat, gaat het vaak over mode items of dagcrème’s die mij gestolen kunnen worden. Pak echter eens voor de lol mijn mes weg als ik wil gaan koken, of mijn scherpe rasp als ik een citroen wil raspen en ik weet meteen niet meer wat ik moet doen, behalve zo snel mogelijk een nieuwe kopen. In de keuken merk je heel erg snel wat je nodig hebt en wat niet. Hier een overzicht van de dingen die volgens mij onmisbaar zijn.
Mag ik jullie voorstellen aan mijn nieuwe aanwinsten? Dit zijn de campingtray en de kidstray van Ecolunchbox. Het zijn van die borden zoals je die misschien wel kent van Indiaanse restaurants, met vakjes! Mocht je je afvragen: welke volwassenen eet nu uit een vakjesbord? Dan zeg ik yo, zoek niet verder!
Heb ik hier ooit al verteld dat ik van koffie houd? Vast wel! Daarom leek het mij ook heel leuk om naar het koffiefestival in Amsterdam te gaan. Heel veel goede koffiemensen bij elkaar, dat moet heel veel goede koppen koffie opleveren die ik dan weer op kan drinken terwijl ik over de nieuwste koffietrends hoor. Music to my ears.
![IMG_8113[1]](https://i0.wp.com/lauriekoek.nl/wp-content/uploads/2017/01/IMG_81131-1024x683.jpg?resize=1024%2C683 "kom uit je kookdip lauriekoek.nl")
Ik weet niet of het nog uitmaakt waar in Nederland of België je woont, maar ik vind het de laatste tijd ongezellig koud en nat en ook donker en grijs. Ideaal om binnen te blijven en te iets te koken zou je denken, maar dat is precies misschien ook wel het probleem: wat eigenlijk?
Ik houd van kookboeken. Ze liggen op mijn nachtkastje, ik plan graag diners met een stapeltje bij de hand en ik vind sommige kookboeken volwaardige romans. Of het nou een boek vol prachtige foto’s is of een oud Wannée huishoudschool kookboek, ik kan de neiging tot bladeren niet weerstaan. In mijn enthousiasme lok ik veel reacties uit, veelal vooroordelen, ik bespreek ze hier.
Ik heb ze nog niet gezien, de lijstjes waarmee het jaar altijd wordt afgesloten. Misschien ben ik wel de eerste! Zulke lijsten zijn altijd handig, je kunt zien wat je gemist hebt en als en gek alle boeken gaan lezen en muziek gaan luisteren die je eerder niet is opgevallen maar je wel zou moeten kennen. Zo kom je die saaie januari wel door! Sommige mensen vinden lijstjes irritant, kan ik begrijpen maar vergeleken bij een andere oud-en-nieuw”traditie” die eigenlijk maar een dag mag maar nu al begonnen is (lees:vuurwerk). Valt het gelukkig in het niet.
Zelf ik vind het eigenlijk best gek, dat ik tot twee keer toe (hardlopen, bloggen) rond oud en nieuw iets begonnen ben, als “goed voornemen” en dat ik het alle keren volhield. Het was niet de bedoeling om het in de “goede voornemens” mal te duwen, het gebeurde gewoon, hoewel het heel cliché is denk ik toch dat er een bepaalde aantrekkingskracht uitgaat van data. Je verjaardag bijvoorbeeld, is ook voor veel mensen een moment om te bekijken op welke route zich bevinden, met oud en nieuw is het net zo en ik heb het idee dat ook de zomervakantie voor veel mensen een periode van bezinning is, net als de geboorte van een kind sommige mensen een scherper beeld geeft van wat ze zouden willen. Niet zo gek allemaal toch?
Afgelopen woensdag wist ik het al: Geen zin om te koken vandaag. Tijd om te bedenken wat ik dan wel wilde eten. Toen ik net in Arnhem woonde heb ik wel eens geklaagd dat er nog geen saladebar was. In Amsterdam kende ik al twee saladebars en ik vond het altijd een handig idee om zoiets in de buurt te hebben. Nu Estée Strooker een saladebar is begonnen, moet ik er natuurlijk wel langs gaan, anders heb ik voor niets geklaagd. Zo gezegd zo gedaan.
Wat zijn er toch een leuke dingen in het leven, bijvoorbeeld op voedselgebied. Het is alweer even geleden dat ik een overzichtsblogpost maakte, dus ik heb extra veel tips in deze aflevering. Over bijvoorbeeld bier, karamel, over eten in oorlogstijd, over een middeleeuws sapje wat volgens een Australische kokkin alles beter maakt en over de nieuwe smaak Clif bar.
Boekwinkels, ze maken mij blij en ik kom er graag. In boekwinkels en bibliotheken hangt altijd een speciale sfeer. Ik weet niet of het nou de aanwezigheid van de boeken is, of de mensen die de boeken af komen, de ruimtes waarin de boeken staan of alles tezamen, maar ik krijg altijd het gevoel dat als ik maar genoeg boeken mee naar huis neem, het thuis ook zo speciaal wordt. Met lege handen naar huis is dikwijls geen optie.
Afgelopen weekend was ik in Amsterdam, het was mooi weer en mijn zin om te koken was niet erg groot. Zo belande ik bij Salsa Shop om te zien of ze ook wat voor vegetariërs, hadden. Het is een kleine, maar snel groeiende keten met nu meerdere vestigingen in Amsterdam en toevallig was er een vlakbij de plek waar ik verbleef. Goed, wat vind ik ervan?
Laatste reacties