Het is nog nooit zo zero waste geweest
Afgelopen week bereikten mij twee vrolijkmakende nieuws berichten. De eerste was dat Brussel zogenaamde “single use” artikelen zoals rietjes en wattenstaafjes wil gaan verbieden. De andere is dat Albert Heijn wil stoppen met die gratis dunne plastic tasjes die op de groenten en fruit afdeling liggen. Beiden plannen kunnen mij eigenlijk niet snel genoeg doorgaan. Natuurlijk probeer ik zelf ook zo nu en dan wat nieuws uit in mijn streven om mijn steentje bij te dragen aan een leefbare planeet. Daarom bedacht ik dat ik er wel eens een blogpost aan kon wijden. Aan iedereen die nu denkt dat ik ga aankondigen 100% zero waste te gaan leven: sorry. Maar wat doe ik dan wel?
Afgelopen maandag bevond ik mij in de stad Solingen in Duitsland. Bij echte culi’s en mensen die hun bestekla graag bekijken gaat er nu waarschijnlijk al een belletje rinkelen. Solingen is een messenstad. Ik heb in eerdere blogposts al eens laten doorschemeren dat ik het liefst iedere fabriek van binnen zou willen zien. Hoewel dat lastig is qua tijd en geld maar toen ik door de mensen van Robert Herder werd uitgenodigd om te komen kijken zei ik meteen ja. 
Een tijdje geleden schreef ik een review over een pan waar iemand in de comments vertelde over haar gietijzeren Lodge pan. Ik vond dat een goede tip en daarom ben ik hem altijd blijven onthouden. Inmiddels is de grillpan in huize Lauriekoek dringend aan vervanging toe en is het dus tijd om zelf uit te proberen wat ik van de Lodge pan vind. Het materiaal is in ieder geval helemaal naar mijn zin, ik houd van gietijzer. Het is lekker zwaar, het is duurzaam in de zin dat het lang mee gaat en goed her te gebruiken is. Het is betaalbaar en het ziet er meestal ook goed uit, tijdloos, substantieel en stoer. Al is dat laatste natuurlijk in the eye of the beholder.
Een tijdje geleden liet ik jullie al trots mijn “nieuwe keuken” zien. Die bestond gedeeltelijk uit de keuken die er al stond en gedeeltelijk uit een constructie die ik zelf had bedacht. Toch bleken sommige aspecten van mijn eigen uitvinden niet echt handig. Daarom heb ik wat verbeteringen aangebracht waar ik heel tevreden over ben.
De afgelopen tijd was er heel wat te doen rondom rietjes. Ineens vallen rietjes mensen op als zijnde de meest nutteloze en vervuilende stukjes plastic. Er zweven er heel veel rond op de planeet, op het land en in de zee. Ze worden vaak maar een keer gebruikt en ze worden gemaakt om weg te gooien. Dat moet anders vinden een hoop mensen en ik ben het met ze eens. 
Soms vind je een supertof mailtje in je mailbox, zoals de uitnodiging van 
Nadat mijn Green Pan was overleden bedacht ik mij dat er nooit meer een anti-aanbakpan mijn huis in zou komen. Toch ben ik daar op terug gekomen. Ik zag deze BergHOFF serie en bedacht mij dat ik de nieuwste generatie anti-aanbakpannen wel eens wilde uitproberen en dat mocht van BergHOFF. 
Er zijn op dit moment een paar duurzame opties die ik regelmatig in de keuken gebruik, zoals Vejibag, Bees Wraps, Food Huggers en nu ook de Stasher. Klinkt het als abracadabra? Dat is het niet! Het zijn gewoon de namen van herbruikbare wraps en zakjes. Zo heb je minder afval en minder plastic in de keuken en dat is goed voor het milieu en misschien ook weer voor jezelf. 
Laatste reacties