Plantasia is, volgens het boek, een showcase van de diversiteit van Azië. Met de visie van 25 koks en 88 recepten zou het je blik op groenten voor altijd veranderen. Nou weet ik niet of mijn blik op groenten veranderd moet worden, ik houd al van groenten, dus dat zit wel snor denk ik. Toch staan er recepten in dit boek die voor mij alles behalve alledaags zijn en dat is zeker inspirerend en misschien daarmee toch weer blikveranderend.
Geshmak oftewel smaak, dat is de titel van dit kookboek. Het klinkt als je het zo hardop zegt ook bijna als smakelijk eten of onbeleefder: gesmak. Het gaat over koken en eten, proeven wat jij lekker vindt tot het jouw smaak is. In het boek vind je de Joodse recepten van Tulli Padwa alias chef Tulli. Hij wilde al een tijdje een kookboek schrijven en nadat hij bekendheid verwierf in een tv programma, is het eindelijk zover.
Brutto ma buono; niet zo mooi (lelijk), maar wel goed. Het is natuurlijk een soort valse bescheidenheid, want er is niets uitgesproken lelijk aan Italiaans eten. In zijn voorwoord zegt Russell Norman dat mensen al snel zijn grap doorzagen. Brutto was eigenlijk alles behalve Brutto. Ik ben het trouwens met hem eens dat een heerlijke uitspraak is met de oe- en oo-klanken. En er zit schoonheid in imperfectie en gebreken.
Vega India gaat over vegetarische recepten uit dit vegavriendelijke land. Het is geschreven door Paulami Joshi die de maaltijden die ze thuis graag maakt in dit kookboek deelt.
Ik kan koken is een kinderkookboek of een eerste kookboek. Het idee is dat je je door de recepten in het boek heen kookt en zo elk recept weer iets meer leert over koken. De recepten zijn niet alleen bedoeld voor de kinderen, maar voor het hele gezin.
Chinees! is een lust voor het oog, met een soort 3d tekening op de voorkant en de bladeren die aan de zijkant rood zijn. De inhoud? Nou dat verraadt de titel al: makkelijke(re) recepten met Chinese roots.
Dit is Vega historisch, want vegetarisch eten heeft een geschiedenis. Ik vind het altijd vermakelijk als mensen het afschilderen als een “jeugd van tegenwoordig” afwijking, soms vind ik het ook ronduit gênant. Zo denken sommige mensen dat tofu is uitgevonden door hippies in de jaren ’70, terwijl het in Azië al eeuwen op het menu staat. In dit kookboek vind je kleine stukjes vegetarische geschiedenis met recepten uit die tijd, zoveel mogelijk uit compleet vegetarische bronnen.
Dit is Het vegan bakboek van Marieke Wyns alias Chez Mariette. Op haar Instagram komen allerlei mooie hoge taarten koekjes en meer in een specifiek kleurenpalet voorbij en alles is veganistisch. Marieke bakt op bestelling, maar er is nu ook een boek met 40 recepten zodat je zelf in de keuken aan de slag kunt gaan.
Wanneer werd borrelen of het eten van kleine hapjes eigenlijk een borrelplank? Ik geloof dat de plank met boter inmiddels echt passé is. De plank met zoete of hartige hapjes daarentegen is onverminderd populair en wordt vaak gebruikt als maaltijd op zich. In het kookboek Planken met een Indische twist vind je zoete en hartige opties met een Indo vibe.
Bij groenvoer denk je misschien aan een blaadje sla, maar dat is niet waar dit kookboek over gaat. Er staan vegetarische en veganistische gerechten in die best chic zijn, met groenten in de hoofdrol en zonder vleesvervangers. Voor als je indruk wilt maken.
Bayrut gaat over de ziel van de Libanese keuken. Het is een heel mooi kookboek om te zien met een superglanzende kaft met geometrisch patroon. Op de voorkant staat zowel Bayrut als Beyrouth en Beiroet, maar hoe je het ook spelt je komt altijd uit bij die ene stad in Libanon. In dit kookboek vind je recepten uit de stad.
Laatste reacties