Koken met paddenstoelen, dat zouden we meer moeten doen. Ik heb het idee dat in de discussie over vleesvervangers te vaak wordt gekeken naar kant-en-klaar. Seitan, bonen, tofu en paddenstoelen worden vaak een beetje genegeerd, terwijl die allemaal al jaren worden gegeten. Paddenstoelen zijn ook nog eens een bron van umami, iets wat in de vegetarische keuken tot voor kort ook weinig aandacht kreeg.
Danerolles heeft iets nieuws in het assortiment. Het merk, bij mij vooral bekend van de croissants die je zelf nog even in elkaar moet rollen en in de oven moet stoppen, heeft nu ook veganistisch of plantaardig koekdeeg in drie verschillende smaken. Met een naam zoals Lauriekoek kun je dan natuurlijk niet weigeren als Danerolles aanbiedt om ze naar je op te sturen. Ik probeerde ze uit.
Dit is Roberta’s cucina povera oftewel Roberta’s armeluiskeuken, of zoals ze het zelf verwoord: koken met wat je niet hebt. Van de nood een deugd maken, dat werk. Het klinkt misschien een beetje saai en degelijk maar dat is het helemaal niet.
De basis plantaardig is de fundering van de veganistische keuken. Als je dit groene linnen boekje met chic goud op snee ter hand neemt, maak je kennis met producten zoals edelgist, kala namak en miso. Je krijgt een overzicht van allerlei kooktechnieken en recepten. Voor pasta bijvoorbeeld, maar ook friet en vanillesaus. Alles zonder dierlijke producten.
Staub is een van de toonaangevende merken wat gietijzeren pannen betreft. Recent heb ik ontdekt dat ik ik deze naam al jaren verkeerd uitspreek. Het klinkt meer als “Stoeb”, dus zonder de “au” van pijn. Weten jullie dat ook weer, hoewel ik het ook goed reken als je gewoon de au blijft uitspreken. Al wou ik het vandaag niet over de uitspraak van de merknaam hebben, maar over de mooie gietijzeren pannen die dit merk maakt en in het bijzonder de Cocotte en Chistera.
Van aardappel tot zeewier gaat over het geheim van lekker koken. Er staan recepten in het boek, maar ook veel kennis over ingrediënten en technieken. Want recepten kunnen zorgen voor een lekkere maaltijd op tafel, kennis van koken en ingrediënten is minstens zo belangrijk. Zo ben je uiteindelijk ook minder afhankelijk van een recept.
Als ik ergens lichtelijk gedeprimeerd door raak, is het de eindeloze rij wereldgerechten in de supermarkt. Ooit was er een aflevering, ik denk van de Keuringsdienst van Waarde waarbij het wereldgerecht bekend van de pakjes en zakjes werd vergeleken met het origineel, wat bij mij een plaatsvervangend gevoel van schaamte opriep, want ze waren bijna niet te vergelijken. Zelf koken levert echt een zoveel beter resultaat op. Wereldgerechten zónder pakjes & zakjes is het inmiddels 20e kookboek van Karin Luiten.
Kin Thai is het eerste Thaise kookboek wat ik hier op Lauriekoek recenseer. Dat heeft niet per se te maken met dat er geen Thaise kookboeken zijn verschenen, eerder met dat ik weet dat de Thaise keuken niet de meest vegavriendelijke keuken is. Toch wilde ik wel een poging wagen om een niet vegetarisch Thais kookboek te bespreken, want het Thaise vegetarische eten wat ik heb geprobeerd stond mij enorm aan.
Een tijdje terug vond ik een blik van Mixblik in de goodiebag van de Culiperslunch. Ik gaf deze mee aan mijn vriend die ging fietsen en maaltijden in blik zijn handig vakantievoer. Compact mee te nemen, je hoeft ze niet koel te houden, ideaal. Ik kreeg feedback vanuit Frankrijk, dat de Silsi uit blik erg lekker was. Leuk nieuws dus, alleen had ik het zelf nog niet uitgeprobeerd of gefotografeerd, dus kon ik deze bevindingen zelf nog niet met jullie delen, maar nu wel. De maaltijden uit een Mixblik zijn lekker, maar het verhaal erachter is mogelijk nog lekkerder.
De groene smaakbijbel is de opvolger van de smaakbijbel van Niki Segnit. De smaakbijbel verscheen tien jaar geleden en sindsdien is er veel veranderd. Mensen zijn plantaardiger gaan eten en in de smaakbijbel ontbraken sommige ingrediënten. Hoog tijd dus voor een tweede deel van dit populaire boek waarin 500 plantaardige ingrediënten worden behandeld in 92 groepen en 800 combinaties worden besproken.
Vegan toko gaat over de toko uit de dromen van Milou van der Will, waar je geen dierlijke producten vindt, maar een plantaardig paradijs. Misschien dat die ideale toko nog niet bestaat maar het eten wat ze daar zouden verkopen kun je wel al op tafel laten verschijnen met behulp van dit kookboek.
Laatste reacties