Eerder dit jaar had ik voor Lauriekoek al een primeur met het meest uitdagende veganistische kookboek. Nu is er een tweede primeur op vegan kookboekgebied. Namelijk dit kookboek “Vegan” genaamd. Het is namelijk het dikste veganistische kookboek wat ik tot nu toe gerecenseerd heb. Het bevat maar liefst 450 recepten uit 150 verschillende landen. Het is voor veganisten wat de Dikke Vegetariër van Mark Bittman voor vegetariërs is.
Voor het eerst in lange tijd weer een proefdiervrij verzorgingsproductreview op Lauriekoek. Ik was het even zat nadat weer een hoop van mijn favoriete merken voor China kozen en daarmee in een klap niet proefdiervrij waren, maar nu ga ik er weer tegenaan. Vandaag een poeder waarmee je je haar kan wassen, Shikakai, iets wat in India al eeuwen gebruikt wordt maar ik nog niet ken.
Dit is een heel lekker ontbijtrecept. Het is waarschijnlijk net zo Chinees als de Chinese tomatensoep, oftewel helemaal aangepast aan de Westerse smaak, als het origineel ooit al Chinees was. Het is dan wel een koek, maar je hebt er geen ei voor nodig. Als het fipronilgebeuren je bang heeft gemaakt voor eieren, kun je dit met een gerust hart eten. Het is zelfs geschikt voor veganisten en ook nog glutenvrij.
Ik heb niet bepaald een goede relatie met kaas. Gewone kaas is niet mijn lievelingsingrediënt, of het nou plantaardig is of afkomstig van een koe. Eigenlijk kan ik het in bepaalde situaties nog enigszins tolereren, maar dan wel in een gesmolten toestand. Daarom is het wel gek dat deze blogpost over kaas gaat, plantaardige kaas. In het bestaan van mijn blog heb ik de nodige plantaardige kaasalternatieven uitgeprobeerd. Meestal was de conclusie: “het is geen kaas maar het smaakt er genoeg naar”, maar helaas niet op een voor mij aangename manier. Ik was benieuwd of Daiya mijn mening zou veranderen.
De afgelopen dagen ben ik als gekke henkie alle winkels waar Tony’s Chocolonely repen mogelijkerwijs verkocht zouden kunnen worden, afgegaan op zoek naar Tony’s nieuwe chocolade repen op basis van “donkere melk”. Eindelijk heb ik ze te pakken en dan is het ook wel leuk om er een review aan te wijden.
Marcel’s Green Soap, of “dat lekker ruikende schoonmaakmiddel”, zoals dat bij ons ook wel wordt genoemd, heeft weer een serie nieuwe producten. Dit maal is er extra aandacht besteed aan de geur en dat merk je. Zelfs ik, een zeurpiet op het gebied van geur, vind de geuren lekker. Daarom was ik verheugd om te zien dat Marcel’s nu ook wasmiddel heeft en tabletten voor in de vaatwasser.
Als ik fermentatie ergens hoor dat gaat er ergens in mij een belletje af. Dat zegt “yo interessant woord, opletten nu”. Zo ging het bij deze Mortier Pilon fermentatiepot uit Montreal ook, ik hoorde erover en was meteen geïnteresseerd. Ik heb hem zelf al een keer getipt hier op m’n blog. Alleen had ik hem zelf nog niet geprobeerd dus kon ik er geen hele blogpost aan wijden, nu wel, dus hier is de blogpost.
Ik schrijf graag, maar ik teken graag ook op dingen. Kleurboeken bijvoorbeeld, vond ik een leuke trend maar ook een doodgewoon leeg vel papier maakt mij blij. Het liefst zet ik er dan nog een van mijn favoriete podcasts bij op en zo vermaak ik mij dan prima. Laatst wees iemand mij op een soort viltstift in de vorm van een kwastje om te kunnen tekenen en kleuren met een extra zwierig effect. Dat moest ik natuurlijk proberen.
Ja precies, dit nog een pagina vol Instagram tips. Er zijn ook zoveel leuke mensen met toffe Instagram accounts dat het nooit bij een blogpost kon blijven. De Libelle nog schrijft dat je “bijna vergeet dat het vegetarisch is”, maar hier mag je dat gewoon onthouden hoor. Vegetarisch eten is namelijk lekker dus ik stel voor dat je gewoon iets echt vervelends vergeet.
Ecover deed het een tijdje niet zo goed. Ze werden achtervolgt door de claim gen-tech te gebruiken. Niemand die precies kon uitleggen hoe het eigenlijk zat. De periode daarvoor beweerde ze een tijdje niet op dieren te testen, maar bleken ze dat wel te doen. Ze raakten daardoor zelfs hun veganisme keurmerk kwijt. Maar de laatste tijd hoor ik echter weer positieve geluiden uit de Ecoverhoek.
Op een mooie zondag kreeg ik laatst een meter pindakaas aangereikt door twee Misters Kitchen. Een meter! Oftewel een koker met alle zeven nieuwe pindakaassmaken plus een potje jam en een supercool pindashirt. Een totempaal gemaakt van pindakaas dus, of een wandelstok die voor geen meter wandelt, maar wel altijd iets voor je heeft als je honger hebt. Anyway, ik nam een foto, brak de meter pindakaas in stukjes en vervolgde mijn weg door Amsterdam.
Laatste reacties